Vaka - 01.07.1927, Blaðsíða 16

222
SIGURDUR NORDAL:
[vakaJ
ar verklegar framfarir auðveldari. Og þá þyrfti enginn
að kvarta uin fásinni né einangrun.
En eg er nú i fyrsta lagi sannfærður um, að ef íslend-
ingar væri hnepptir svona saman á fáeina bletti, inyndi
ekki Iíða á löngu áður en einhver órói færi að koma i
fólkið. Óliyggt víðlendið myndi kalla á þá, sem fram-
takssamastir væri og frábitnastir kösinni. Það er eitt af
boðorðum lífsins að fara eins langt og það kemst. Hvar
á hnettinum, sem til er hnefafylli af gróðurmold, hef-
ur verið nóg af jurtum til þess að festa þar rætur. Á
saina hátt hefur mannkynið fyllt jörðina og gert sér
hvern byggilegan blett undirgefinn. í þeirri fylkingu,
sem leitað hefur út á endimörk hins byggilega heims,
erum vér íslendingar meðal framherjanna. Ef vér drægj-
um saman byggðina í landinu, afneituðum vér því lög-
ináli, sem hefur skapað þjóðina, og ekki verður num-
ið úr gildi með neinni hagfræði.
Og í öðru Jagi: ef vér hugsum oss, að fólkið yrði
kyrrt á þessum blettum, þá l'yndist mér þjóðin vera
orðin stórum miklu fátækari, hvað sem öllu framtali
liði. Það sem gerir, að Sslendingar eru ekki í reynd-
inni sú kotþjóð, sem þeir eru að höfðatölu, er ein-
mitt landið, strjálbyggðin og víðáttan. Það væri óhugs-
andi, að svo fámennur flokkur gæti myndað sérstaka
og sjálfstæða þjóð, ef hann væri hnepptur saman á svo-
litilli frjósamri og þaulræktaðri pönnuköku. Það er
stærð landsins, sem hefur gert þjóðina stórhuga, erfið-
Ieikar þess, sem hafa stappað í hana stálinu, fjölbreytni
þess, sem hefur glætt hæfileika hennar. Ekki einungis
hver sveit, heldur hver jörð, hver bær hefur eitthvað
sérstakt að kenna heimamönnum, sem ekki verður
annarsstaðar numið. Hvert býli, sem leggst í auðn, ger-
ir þjóðina andlega fátækari. Stephan G. Stephansson,
eitt inesta mikilmenni allra íslenzkra skálda, ólst upp
á fjórum afdalabæjum norðan lands, sem nú eru allir