Menntamál - 01.12.1937, Blaðsíða 53

MENNTAMÁL
211
til mikilla muna? Eða, liverjir eru þeir foreldrar eða
kennarar, sem ekki breyta einhverntíma ranglega gagn-
vart börnunum, vegna þess að þeir misskilja þau?
Nú eru vissulega takmörk fyrir þvi hvers er liægt að
krefjast af foreldrum og kennurum í þessum efnum.
Uppeldisvísindin kunna að vísu á mörgu skil og við ýmsu
ráð, sem óþekkt var fyrir nokkrum áratugum, en hitt er
þó fleira, sem enn er óráðið og hulið. Ennfremur eru
flestum foreldrum og kennurum skorinn þrengri stakk-
ur af umhverfi, lífskjörum og starfsskilyrðum. En oft
virðist lieldur ekki þurfa nema heilbrigða skynsemi, á-
samt umhyggjusemi og árvekni, til þess að forðast al-
varlega árekstra, sem óhjákvæmilega fara i kjölfar sinnu-
leysis og vanþekkingar. Nokkur dæmi skulu nefnd til
skýringar.
Lítill drengur Jiafði gengið í skóla um nokkurt skeið
en gal eklci, að þvi er virtist, lært neitt af neinu tagi.
Kennarinn fór að Jiallast að þeirri skoðun, að drengur-
inn væri fáhjáni, en við nánari kynni kom sú raunveru-
lega orsölc í ljós. Barnið fékk svo lítið að borða, að sultur-
inn gerði þvi ómögulegt að beina athyglinni að viðfangs-
efnum skólans. Þegar matarþörfinni var fullnægt, urðu
snögg umskipti í námi litla drengsins.
Eitt sinn liafði dreng vantað i skóla í nokkra daga.
Kennslukonan hafði enga tilkynningu fengið úm að dreng-
urinn væri veikur. Þegar hann lvom aftur í skólann, ávít-
aði liún liann liarðlega fyrir að svíkjast um skyldur sín-
ar. En orsökin til fjarveru drengsins var sú, að hann liafði
misst föður sinn. AJlir munu skilja live örlagarilí áhrif
svona alvilí getur liaft á barnið, afstöðu þess til kennar-
ans, skólans, námsins, tilverunnar. Einnig gæti það liaft
áhrif á virðingu liinna barnanna i bekknum fyrir kenn-
aranum. En kennslukonan, sem hlut átti að máli, var tal-
in hrjóstgóð og ærultær. Hér var þvi eJdvi urn ásetnings-
synd að ræða. En atvik af þessu tagi geta alltaf komið
14*