Menntamál - 01.12.1939, Qupperneq 41

MENNTAMÁL
167
gagnstæða var valið til handa þeirri starfsemi, er grund-
vallaðist á tillögum hans.
En þessi merkilegi maður vann ekki aðeins að því, að
slíkar hjálpar- og hjúkrunarstöðvar, sem hér að framan
hefir verið minnst á, létu til sín taka og störfuðu í ófriði,
heldur einnig að félög yrðu stofnuð, sem innu að bata og
velferð hinna særðu og sjúku á ófriðartímum. Fyrsta
félagið í þessum tilgangi stofnaði hann sjálfur árið 1863,
og síðan rak hver félagsstofnunin aðra víða um lönd undir
nafninu „Rauði krossinn“, sem nú er þekkt um gervallan
heim fyrir ómetanlega starfsemi til blessunar og heilla
fyrir mannkynið.
í þessu sambandi þykir mér rétt að vekja athygli á því,
að í sumar átti Genfersamþykktin 75 ára afmæli, sem var
minnst víða um lönd með þakklæti og frið í hugum manna,
en fyrr en varði er ófriður geisandi um lönd öll, sem færir
Rauða kross félögunum annað að hugsa en um unnin verk
liðinna tíma.
Af því, sem hér hefir þegar verið drepið á er það ljóst,
að upphaflega vöknuðu hugmyndirnar um starfsemi Rauða
kross félaganna á ófriðartímum og miðuðust því við slíkt
ástand. En með hinum gífurlega vexti og viðgangi félags-
starfsemi þessarar, sem brátt kom í ljós, breyttist viðhorf-
ið, og menn sáu fljótlega að viðfangsefnin voru í ríkum
mæli á friðartímum, enda lítill kostur á aS stofna og binda
menn í félagsskap til starfs á stríðstímum, einmitt þeim
tímum er menn vonuðu og óskuðu að kæmu aldrei yfir
þjóðirnar. Og nú, eftir tugi ára starf þessa félagsskapar,
er menn hugleiða hvílíkt geysilegt líknar- og hjálparstarf
liggur að baki félagssamtökum þessum, undrast menn að
ekki skuli vera liðinn lengri tími síðan hugmyndin um
hjálpina til handa hinum bágstöddu á vígstöðvunum varð
til, hvað þá að veruleika.
Starf Rauða kross félaganna er nú orðið ákaflega marg-
þætt. Það er ekki einungis á því sviði, sém þegat hefir verið