Menntamál - 01.08.1967, Blaðsíða 12

106
MENNTAMAL
ar og uppeldislegs innsœis en venjuleg kennsla. Heyrnar-
daufrakennslan er pó kennslutœlinilega séð einna sérhœfð-
ust, par sem hún er fólgin í pvi að skapa mdl, hókstaflega
talað, með pvi að láta aðrar skynleiðir taka við hlutverki
heyrnarinnar, sem mælt mál höfðar til og gnmdvallast á.
Þann 4. september 1967 eru 100 ár liðin frá þvi að kennsla
heyrnardaufra hófst liér á landi. Af því tilefni heimsóttu
Menntamál Heyrnleysingfaskólann undir lok síðasta starfs-
árs og fengu tækifæri til að litast þar um og ræða við kenn-
ara og nemendur.
I skólanum eru nú 29 nemendur á aldrinum 4—16 ára.
Þar af eru 24 í heimavist, en heimangöngunemendur eru
5. Um það bil helmingur nemendanna hefur svo skerta
heyrn að þeim nýtist að engu kennsla gegnum eyrað, en
hinn helmingurinn hefur nokkur not heyrnarleifa sinna
með mögnun. Fjórir nemendur munu útskrifast vorið
1968, en siðan liða nokkur ár án þess nokkur útskrifist.
Á hinn bóginn hefur skólanum borizt tilkynning um 30
börn á aldrinum 2—3ja ára, sem talið er að þurfi á skóla-
vist að halda. Skólinn býr nú við mjög þröngan kost varð-
andi. húsnæði, bæði heimavist og kennslurými, en undir-
búningur að byggingu nýs skóla í Fossvogi er i fullum gatigi
— og væntanlega verður þeirn framkvæmdum hraðað, svo að
ekki komi til vandrœða i sambandi við áðurnefnda fjölg-
un nemenda. Við skólann starfa 5 fastir kennarar auk skóla-
stjórans, Brands Jónssonar. Atta starfsstúlkur annast heima-
vislina.
Tengsl nemenda og starfsliðs eru sýnilega mjög náin og
andrúmsloftið i skólanum virlist líkast því, sem gerisl á
stóru fyrirmyndarheimili. Að sjálfsögðu er kennslan að
verulegu leyti einstaklingsbundin, en þó er miliið starfað
i smáum hópum, þar sem reynt er að velja saman þá, sem
saman eiga. Áhugi nemendanna leyndi sér ekki og vinnu-
bækur þeirra, teikningar og handavinna var falleg og bar
vott um vandvirkni og ástundun. Það var ánægjulegt að