Menntamál - 01.08.1967, Blaðsíða 87

MENNTAMÁL
181
í því efni komi aðallega tvennt til greina.
A. Framhaldsnám að loknu kennaraprófi, eins konar
kennaraháskóli.
B. Framhaldsnám í fullgildri B.A.-deild Fláskóla íslands
að loknu almennu kennaraprófi.
Páll Theódórsson sagðist lítið hafa stundað kennslu, en
vildi gera eðlisfræðina að umtalsefni og gerði ráð fyrir, að
svipuðu máli gegndi kennslufræðilega um fleiri greinar.
Taldi hann, að róttækra breytinga væri þörf, og hann hefði
þá trú, að breytingarnar hefðu náð fram að ganga, þegar
barnabörn hans tækju að ganga í skóla.
Hann sagði, að samkvæmt mati Efnahagsstofnunar Evr-
ópu þyrfti nemandinn að fá rninnst 400 kennslustundir í
eðlisfræði í almennum skóla, en hér mundu stundirnar
vera nú 150—180; kenna þyrfti eðlisfræðina 3 stundir á
viku í 3—4 ár. Þá taldi hann, að allir kennarar þyrftu að
hafa minnst B.A. próf eða sem því svaraði. Ekki væri gott
að bil væri í menntun mili kennara við barnaskóla og gagn-
fræðaskóla, kennaramenntunin væri þannig slitin í tvo
þætti; bæta þyrfti við kennaranámið framhaldsnámi í há-
skóla.
Hann sagði, að athyglisvert væri, að aðsókn kennaranema
væri minni í B.A.-deild Háskólans en í Kennaraskólann.
Heppilegast taldi hann, að samræma betur nám í mennta-
skóla og kennaraskóla og lauk máli sínu með þeim orðum,
að ekki skipti máli hvort kennaranám færi fram í kennara-
skóla eða háskóla, en þessir tveir skólar þyrftu að vera í
nánum tengslum.
Sigurþór Þorgilsson sagði, að breyttir tímar hefðu valdið
þörf á breyttri kennaramenntun. Eins og nú væri ástatt svifi
markmið kennaramenntunar í lausu lofti og svaraði ekki
þörfum þeirra skóla, sem við kennurunum ættu að taka.
Mjög mikil þörf væri nú á því að fylgjast sem bezt með því,