Menntamál - 01.08.1967, Blaðsíða 27

MENNTAMÁL
121
þessi skipting er næsta óglögg, því bæði slys og sjúkdómar
geta skaðað heyrn barnsins, áður en það fæðist.
I mörgum tilfellum, þegar barn fæðist heyrnardauft, er
ekkert vitað um orsök heyrnardeyfunnar og getur þá verið
um arfgenga heyrnardeyfu að ræða. Um arfgengi af þessu
tagi er lítið vitað annað en það, að heyrnardeyfa virðist geta
verið arfgeng, og er talin meiri hætta á arfgengi í skyldleika-
hjónaböndum en þar, sem iijónin eru óskyld. Þótt barn
fæðist með bilaða heyrn, þarf ekki að vera um arfgengi að
ræða, bæði slys og sjúkdómar geta orsakað heyrnardeyfu,
meðan barnið er enn í móðurlífi.
Hættulegasti sjúkdómur í þessu sambandi, sem móðir
veikist af um meðgöngutímann, er vafalítið rauðir liundar.x,
Talið er, að 3 fyrstu mánuðirnir séu hættulegastir, en Iiætt-
an verði því minni sem lengra líður á meðgöngutímann.
Það mun hafa verið um 1938, að ástralskir læknar veittu
þessu athygli, en ég hefi ástæðu til að ætla, að vitneskja um
jretta liafi ekki borizt hingað til lands fyrr en eftir 1945.
Það hefur verið gert alltof lítið til að vara fólk við hættunni
af þessum sjúkdómi. Mér er líka kunnugt um, að ýmsir í
læknastétt álíta enga hættu stafa af honum og gefa foreldi'-
um ráð í samræmi við jrá skoðun sína og hafa jafnvel ráðið
jieim eindregið frá að leita Jieirrar hjálpar, sem leyfð hefur
verið, Jregar sannanlega er um tilfelli af j:>essu tagi að ræða
og foreldrarnir óska þess. Ég vil leyfa mér að benda hér á,
hver áhrif rauðir hundar hafa vafalaust haft til fjölgunar
lieyrnardaufum hér á landi síðan 1940, ef ske kynni að þessi
orð mín næðu eyrum ábyrgra manna í þessum efnum og
gætu orðið til jress, að joeir, sem álíta enga hættu stafa af
rauðum hundum, tækju skoðanir sínar á jjví máli til nýrrar
yfirvegunar.
Árið 1940 gengu rauðir hundar hér á landi og árið eftir
fæddust 11 heyrnardauf börn. Árið 1954—5 gengu hér aftur
rauðir hundar og árið eftir fæddust 12 heyrnardauf börn og
tvö Jjeirra einnig blind. Þó voru á Jjeim tíma leyfðar fóstur-