Menntamál - 01.08.1967, Side 48

142
MENNTAMÁL
að það hjálpaði barninu verulega, að því sé ætlað sæti senr
næst kennaranum. En kennarinn þarf að taka sérstakt tillit
til barnsins, tala við það í skýrum, sterkum rómi, leiðrétta
hjá því hljóðskekkjur, sem vera kunna á máli þess; og vegna
þess að orðaforði barnsins kann að vera minni en bekkjar-
systkina þess, getur kennarinn þurft að útskýra fyrir því
orð, sem sjálfsagt þætti, að það þekkti. Það er einnig mikils
virði fyrir barnið, að hljómburður í kennslustofunni sé
góður og enginn truflandi hávaði.
Þegar heyrnardeyfan er meiri, þarf að nota heyrnartæki
barninu til hjálpar, en erfitt er að segja nákvæmlega á hvaða
stigi heyrnardeyfunnar þarf að grípa til þeirra, jrví það get-
ur verið allmismunandi, a. m. k. þegar hún er ekki á háu
stigi.
Hlutverk heyrnartækjanna er að gera barninu mögulegt
að heyra málið eins og það er talað, en möguleikarnir til þess
fara eftir því, hvernig heyrnartapið er, live vel tekst að stilla
tækið eftir þörfum barnsins og hversu vel barninu gengur
að notfæra sér þá heyrn, sem það hefur, en á því getur verið
allverulegur munur. Heyrnarmælingar (puretone-mæling-
ar), sem lýst var hér að framan, gefa að vísu góða hugmynd
um, hvernig barnið heyrir, en það er samt ekki víst, að mál
barnsins sé í réttu hlutfalli við þær, nema þegar um er að
ræða heyrnardeyfu á svo háu stigi, að barnið lærir ekkert
mál á eðlilegan hátt. Til að ganga betur úr skugga um mál-
hæfni barnsins miðað við heyrn þess þarf að beita sérstök-
um talprófum (speechaudiometri), en þau eru ekki enn fyr-
ir hendi hér á landi, en Heyrnarhjálparstöðin mun nú vera
að útbúa slík próf.
Heyrnartækin magna það hljóð, sem til eyrans berst, og
hafa auk þess mikilvægu hlutverki að gegna í því sambandi
að láta tónana heyrast sem jafnast, því, eins og áður er tekið
fram, þurfum við að geta heyrt tónstigann allt upp í tóna
með sveiflutíðnina 3500 nokkurn veginn jafnvel til að geta
heyrt og aðgreint hljóð málsins.