Æskan - 01.11.1970, Blaðsíða 46

INGIBJÖRG ÞORBERGS:
TAL OG TONAR
Kannist þið við
JÓLAKÖTTINN?
Líklega hafið þið heyrt hans getið. Afi og amma þekktu hann
vel, að ég nú ekki tali um langafa og langömmu. Á þeirra tímum
var eitt af því versta, sem fyrir nokkurn mann gat komið, að fá
enga nýja flík til að klæðast í á jólunum. Þá var voðinn vís. Jóla-
kötturinn heyrðist þá mjálma og hvæsa. Hann var kominn til að
sækja bráð sína. Allir óttuðust hann, og þá sérstaklega fátæka
fólkið. Enginn vildi fara I jólaköttinn. Þess vegna voru allir ánægð-
ir, sem fengu svuntu, sokka, skó eða bara leppa f skóna sína.
Þá var engin hætta á ferðum. Þess vegna glöddust allir, sem
eitthvað fengu. Það voru kannski ekki dýrindis jólagjafir, en það
voru jólagjafir, sem veittu gleði.
Sem betur fer eru þeir víst ekki margir, sem fara I jólaköttinn
nú á dögum. Þó held ég, að það sé sízt betra að fara í eitthvert
óþekkt kynjakvikindi, líklega í ætt við jólaköttinn. En það eiga
þeir á hættu, sem finna ekki fögnuð og gleðjast ekki af litlu,
sem þykjast aldrei fá nóg og fá strax leið á því, sem þeir hafa
fengið, — og sem segja: ,,Fæ ég ekki meira!“ Þeir, sem þannig
tala eða hugsa, hafa farið í slæman ,,jólakött“! — En, að sjálf-
sögðu eruð þið ekki þannig, og þess vegna er jólakötturinn lík-
lega dauður.
Ef þið viljið vita meira um jólaköttinn, þessa kynjaveru úr
þjóðsögunum okkar, þá ættuð þið að læra kvæðið hans Jó-
hannesar úr Kötlum, sem ég sendi ykkur lag við núna. Og ég vil
biðja ykkur að hugleiða eina setningu, sem er í síðustu vísunni:
„Máske enn finnist einhver börn, sem ekkert fá.“
Á jólunum viljum við öll vera góð og gleðja aðra. Þá eignumst
við líka áreiðanlega
GLEÐILEG JÓL!
INGIBJÖRG.
Jólastjaman
Lag: Jesú, þinar opnu undir
Jólastjarnan blíða, bjarta,
boðar frið á vorri jörð.
Stefnum okkar hug og hjarta
að helgri bœn og þakkargjörð.
Haldin eru heilög jál,
helgi’ um gjörvallt jarðar ból.
Jólastjarnan blíða, bjarta,
boðar frið í hug og hjarta.
Jóíastjarnan visar veginn.
Víst er öllum bending setl.
Gildir velferð okkar eigin
cesku, að hún stefni rétt.
Ef við fylgjum Ijóssins leið,
er lífsins fagurt œviskeið.
Jólastjarnan vísar veginn,
varðar framtíð okkar eigin.
T. K.
594