Æskan - 01.11.1970, Blaðsíða 51

HALVOR FLODEN:
Sigurður Gunnarsson islenzkaði
En cr hann hafði leyst af sév skiðin ofi litið i kringum sig
um stund, áttaði hann sig á þvi, livar hann var staddur. Hann
hafði komið þarna fyrr. Hann átti ekki eftir nema rúmlega hálfa
mílu heim.
Vist liefði verið gott að geta hvílt sig um stund inni i kofan-
um. Kannski hefði liann lika fengið þar kaffisopa sér til hress-
ingar. En um það var ekki að ra-ða i þetta sinn. Hann varð að
komast lieim, eins fljótt og hann gat. Hann gekk aðeins niður
að vatnsbólinu, dýfði skiðastafnum niður i það og síðan aftur
i snjóinn. Og þannig fór liann að nokkrum sinnum, sitt á hvað,
þangað til blautur snjóköggull hékk við stafhringinn. I>á bar
hann köggulinn að vörum sér og saug vatnið úr honum. I’annig
slökkti hann sárasta þorstann.
--------Óli var fjarska órólegur þetta kvöld. Hann var sífellt
á ferli fram og aftur um húsið og skalf af spenningi. Hann var
hrœddur um þau bæði, hróður sinn og mömmu. Stundum stóð
hann lengi aftan við höfðalag mömmu og horfði á hana.
Eitt sinn, er hann stóð þannig, heyrði liann skrölt i skiðum,
sem reist voru upp við stofuvegginn að utan. Þá var hann ekki
seinn á sér að lilaupa til dyra.
„Nei, — ertu kominn strax aftur? Ertu virkilega búinn að
fara nlla leið til læknisins?" Hann lnirstaði snjóinn af bróður
sínum með vendinum. Og Þór leyfði honum að gera ]>að. Hann
var svo þreyttur, að hann var að því kominn að hniga niður,
þegar hann ætlnði að fara inn.
Sigga grét af gleði, þegar hún sá, að hann var kominn. En
mamma sagði fátt. Hún tók inn meðalið, scm ]>au gáfu henni.
Svo bauð hún Þór velkominn heirn. En hún hafði lengi verið i
svo miklu móki, að hún vissi harla litið hvað gerðist.
Næsta morgun, snemma, hélt Þór niður i sveit og fékk stúlku
til að koma með sér upp eftir til að hugsa um mömmu, eins og
læknirinn liafði ráðlagt.
En þrátt fyrir það varð mamma sífellt veikari og veikari. Hún
var oftast með óráði. Og þegar hún hafði rænu, bað hún alltaf
til guðs. Hann mátti ekki láta hana deyja núna — frá vesalings
börnunum hennar fjórum. Þau höfðu misst pabha sinn fyrir
þremur árum. Ef hún ætti nú lika að fara frá þeim, þá___Ó, guð
minn góður. Guð minn góðurl Hún bað börnin að koma að rúm-
inu, svo að hún gæti klappað þeim. Og þá grétu þau iengi öll
saman.
Nótt eina, þegar Þór var andvaka, sagði liún við hann:
„Nú verður þú, Þór minn, að sjá um systkinin þín litlu. Viltu
lofa mér því?“
Hann gat litlu svarað, því áð hann skildi, hvað hún átti við.
Svo kastaði hann sér á kné framan við rúmið hennar og huldi
andlitið í sænginni.
„Það er óvist, að ég fái að vera með ykkur lengur,“ bætti hún
við.
„Ó, jú, mamma," stamaði hann.
„Viltu lesa Faðirvorið fyrir mig, Þór?“
Hann stamaði enn |>á meira. En liann spennti greipar og las —
meS andlitið niðri i sænginni.
„Þakka þér fyrir, Þór, — ]>ú liefur alltaf verið svo góður
dreugur."
„Ó, mamma, ég hef nú ekki alltaf verið góður.“
„,Iú, vist hefurðu verið ]>að.“
Næstu nótt kom Þór til Óla og vakti hann.
„Nú eiguni við enga mömmu framar, Óli.“
Óli sat fyrst uppi i rúminu stutta stund. Siðan fleygði liunn
sér niður í sængurfötin og grét sáran. Þór hallaði sér fram á
rúmgaflinn og horfði á hann stundarkorn. Svo laut hann vfir
rúmið og lyfti upp sænginni:
„Mömmu líður vel núua. Gráttu ekki, ÓIi. Við hittum liana
áreiðanlega einhvern tíma aftur.“ — Tárin runnu niður kinnar
hans.
„Það verður svo — svo — tómlegt," stamaði ÓIi.
Þór svaraði ekki lengur. En hann hallaði sér út af við hliðina
á hróður siuum og leitaði að höndum hans. Og þarna lágu þeir
lengi, lilið við hlið, héldust í hendur og grétu út. Þeir töluðu
ekki meira saman, en héldust ]>vi fastar í hendur. Þeim var háð-
um ljóst, að nú lofuðu þeir hvor öðrum að hjálpast að, —
standa saman i hliðu og striðu alla ævi.
Höfundur sögunnar er Halvor Floden
Hin fræga, norska barnasaga, BÖRNIN i FÖGRUHLÍÐ, er
eftir einn allra þekktasta barna- og unglingabókahöfund
Norðmanna, HALVOR FLODEN. Hann var lengst af kennari
í Elverum í Austur-Noregi, fæddur 1884, dáinn 1956. Hann
skrifaði 18 bækur fyrir börn og unglinga, allar á nýnorsku.
Bækur hans vöktu ætíð mikla athygli, er þær komu út, og
eru sumar þeirra taldar það bezta af því tagi, sem ritað
hefur verið í Noregi, enda sifellt endurprentaðar. BÖRNIN
í FÖGRUHLÍÐ eru þar einmitt efst á blaði. Frásagnarlist
höfundar þykir frábær og djúpur skilningur á sálarlifi
barna.
Halvor Floden er eini norski barna- og unglingabóka-
höfundurinn, sem hlotið hefur föst listamannalaun frá
norska rikinu, og segir það sína sögu. Naut hann þeirra
siðustu æviárin allmörg.
ÆSKUNNI þykir mjög vænt um að geta flutt lesendum
sínum eina af allra vinsælustu bókum þessa mikilhæfa,
norska höfundar. S. G.