Æskan - 01.11.1970, Blaðsíða 43

Á Trafalgar Square stendur minnismerki Nelsons sjóliðsforingja,
en Ijón af steini gjör gæta slyttunnar.
átti að koma hér að tveimur dögum liðnum. Brezka sjónvarpið
var hér í óða önn að koma fyrir tækjum sínum. í garðinum fyrir
framan þinghúsið hélt lögreglan strangan vörð, en umhverfis er
hár garður.
Þau héldu austur á bóginn eftir Parliamentstræti, gengu fram
hjá látlausri steinsúlu, sem er minnismerki um fallna brezka her-
menn í tveimur heimsstyrjöldum. Ýmsir höfðu lagt kransa við
fótstall minnismerkisins. Það segir sig sjálft, að margir, sem eiga
um sárt að binda, vita ekki, hvar þeirra nánustu eru niðurkomnir
eða öllu heldur jarðneskar leifar þeirra. Minnismerkið The Ceno-
taph þjónar sem grafreitur slíkra manna. Hér í Whitehall er
stöðugur ys og þys og stúlkurnar, sem voru nú farnar að venjast
stórborginni, létu sér vel líka. Hliðargata úr Whitehail er Downing-
stræti, og þar búa forsætisráðherrar Breta. Fyrir framan Downing-
stræti nr. 10 stóð hópur fólks og tvær löggur á verði, sennilega
til verndar Mr. Heath, en fyrir nokkrum dögum gerðist það, að
kona kastaði dós með rauðri málningu að ráðherranum og bíl
hans. Sáralítið af málningunni lenti þó á forsætisráðherranum
heldur á bílstjóranum, sem voru dæmdar fjárskaðabætur frá kon-
unni fyrir fataskemmdir. Andspænís Downingstræti nr. 10 beið
hópur fólks sennilega í þeirri von að sjá hinn nýkjörna forsætis-
ráðherra. Stöðugur straumur fólks var að húsdyrunum með bréf,
böggla eða skilaboð, og fengu aðeins valdir inn að ganga. Hinir
urðu að láta sér nægja að skila erindi sínu við dyrnar. Mikið var
af ferðafólki í borginni, og jafnvel hér í Whitehall voru margir
brynjaðir myndavélúm og hljóðupptökutækjum. í gamla Whitehall
Palace, sem nú heitir einhverju allt öðru nafni og er kennt við
hesta, sátu hestamenn og héldu vörð á hestbaki. Þar stóð varð-
maður með brugðið sverð og heldur óárennilegur, en stúlkurnar
brugðu sér upp að hlið hans meðan mynd var smellt af, alls
óhræddar. Þarna hefur lífvörður drottningar aðsetur. Á Trafalgar
Square gnæfir Nelsonsstyttan yfir torgið og umhverfið, en það
liggur við að dúfurnar, sem halda sig þarna, hafi næstum gert
Nelson gamla útlægan, svo margar eru þær og aðgangsharðar.
Á fótstalli Nelsonsminnismerkisins eru margar lágmyndir og eiga
þær að sýna atriði úr iífi þessarar frægustu sjóhetju Bretaveldis
fyrr og siðar. En Ijónin fjögur, sem liggja hér fram á lappir sínar,
halda vörð um styttuna. Eftir að hafa skoðað Trafalgar Square
svo sem bezt mátti verða var haldið til skrifstofu Flugfélags ís-
Jóhann Sigurðsson fulltrúi Flugfélags islands i London ræddi við
stúlkurnar og sagði þeim sitthvað um Bretland.
lands, þar sem Jóhann Sigurðsson ræður rikjum. Jóhann Sig-
urðsson hefur búið í Englandi í ein tuttugu ár og þekkir staðinn
eins og innfæddur, svo sem vita má. Þar hittu þær stöllurnar
Robert Miller, sem hefur verið í þjónustu Flugfélagsins í 12 ár
og er þaulkunnugur íslandi og íslendingum eins og vænta má.
Nú var degi tekið að halla, enda voru ferðafélagarnir margt
búnir að sjá og upplifa. Eftir að hafa ráðfært sig við Jóhann Sig-
urðsson og Bob Miller var ákveðið að fara í bíó um kvöldið og
sjá kvikmyndina „Paint your Wagon”. Þau voru á tilsettum tima
við bióið, sem er á horni Charing Cross Road og Oxford Street.
Myndin hófst von bráðar og stúlkurnar voru hissa á öllum þeim
mannfjölda, sem rúmaðist í þessu biói, enda var þetta hið mesta
stórhýsi. Kvikmyndin „Paint your Wagon” er dálítið i sama anda
og Oklahoma og fleiri áþekkir amerískir söngleikir. Efnisþráð-
urinn er i stuttu máli sá, að hópur gullgrafara er á leið til nýrra
slóða, þar sem frétzt hefur um gull. Á leiðinni hendir slys bræður
tvo, sem aka saman í vagni. Vagninn valt niður háa brekku og
endaði niður við á. Þar lézt annar bróðirinn, en hinn lifði af, illa
slasaður þó. Þarna er á ferðinni ævintýramaður, sem er heldur
óreglusamur en góðhjartaður svo af ber. Hann tekur að hjúkra
hinum særða gullgrafara og kemur honum til heilsu. Er nú ekki
að orðlengja það, að þeir taka til að grafa gull og verða hinir
mestu mátar. Þarna kenndi margra grasa í gullgrafarahópnum.
Bratt rís bær við ána, ,,No name city“ eða Ónefnda borgin.
Lengra verður eínið ekki rakið hér, en myndin var bráðskemmtileg,
og Sóley og Valhildur skemmtu sér vel. Eftir að þær komu úr
bióinu fengu þær sér pylsur á götuhorni þar i grenndinni. Veðrið
var milt og hlýtt og fólkið gekk léttklætt fram og aftur. Þó þetta
væri i júní og lengstur sólargangur, var svartamyrkur. Ferðafélag-
arnir náðu sér i bíl og óku heim á hótelið, og stúlkurnar urðu
fegnar að hvíla sig eftir langan og ævintýraríkan dag.
Morguninn eftir vöknuðu þær Valhildur og Sóley við það, að
glampandi sólin skein inn um gluggann. Sveinn kom og sagði
þeim, að nú væri ekki til setu boðið, heldur skyldi haldið sem leið
lá beini í dýragarðinn. Eftir að hafa snætt morgunverð gengu
þau út á næstu neðanjarðarjárnbrautarstöð og óku með henni
upp á Piccadilly Circus. Þar var skipt yfir í aðra lest og ekið
upp i Regent Park. Þaðan gengu þau svo i gegnum marga garða
í áttina að dýragarðinum. Nú var bezta veður og er þau komu i
591