Æskan - 01.11.1970, Blaðsíða 78

BS)
SKÁTAOPNAN
Ritstjórn: HREFNA TYNES
Kæru skátar, Ijósálfar og ylfingar.
Við erum nú búin að hafa „Skátaopnuna“ í eitt
ár. Reynt hefur verið að kynna það helzta í
skátastarfi, einkum þó starfi hinna yngri, eða
þann aldur, sem Æskan miðast við. Mér segir
þó svo hugur um, að Æskan sé lesin af öllum
aldursskeiðum, ég mun því koma með „foreldra-
efni“ áður en langt um líður. Tímarnir eru orðn-
ir þannig, að við verðum að sigla „fjölskyldu-
báti“, ef við eigum að ná heil til hafnar. Eflum
því sem bezt heimilis- og fjölskyldulífið. Það má
gera með svo mörgu móti — kvöldvökum, leikj-
um, söng, upplestri, föndri og alls konar við-
fangsefnum. Skrifið mér bréf og sendið mér frá-
sögn af einhverju skemmtilegu, sem á dagana
hefur drifið. Eitthvað úr félagsstarfinu, útilegu,
fundi, ferð, einnig myndir (skýrar). Á þann hátt
hjálpið þið til með að skapa fjölþreytni í Skáta-
opnuna, en gætið þess að láta nafn, heimilis-
fang og nafn félags ykkar fylgja.
Vonast eftir góðum undirtektum.
H. T.
STUBBUR
snjótittlingur
Vesalings Stubbur litli snjótittlingur
var svo lasinn. í ]>að minnsta vildi
liann ekki éta, og ]>á hlaut hann að
vera veikur, eða svo sagði mamma
hans. „Langar ]>ig ekki einu sinni i stóran,
feitan kálmaðk?“ spurði hún. „En flugu
— eða svolitla mýflugu, bara pínulitla?“
Stubbur litli liristi bara liausinn og vældi:
„Nei, nei, nei, ég hef enga lyst. Ég vil
ekki neitt.“
Krummi sat uppi í tré þarna skammt
frá og hlustaði. „Ah-ah,“ hugsaði hann.
„— Kálmaðk, flugu, mý — namm, namm.“
IJá datt lionum nokkuð sniðugt í hug. Það
var nú hugmynd, sem vert var að nota
sér. Hann flaug yfir til snjótittlinganna
og sagði: „Ég heyrði, hvað ]>ið voruð að
tala um. Ef til vill get ég læknað Stubb
litla, ég er nefnilega læknir. Lofaðu mér
að sjá í þér lunguna, Stubbur minn ...
Já, grunaði mig ekki, ]>ú færð í þig al-
gjörlega kolvitlaus vítamín. Sækið mat
lianda honum, svo skal ég segja, hvað
hann á að fá.“
Snjótittlingarnir fóru nú af stað liver
af öðrum. Pabhinn kom heim með stóran,
feitan kálmaðk. Krummi kroppaði í hann,
sagði að hann væri of langur, og át hann
sjálfur. Mamman kom með feikna fínt
fiðrildi. „Úff,“ sagði krummi, „það er
alltof loðið," og svo hvarf það einnig ofan
í hann sjálfan. Allt, sem þau komu með,
^Skátaofinan óskaz ölúurn Hesandum.
sínunt gQedLÚagza jóúa,
^óds orj (fazsæús mjázs
/nad pökk fifziz gamúa ázLd
626