Æskan - 01.11.1970, Blaðsíða 54

egar ég skrifaði ykkur síðast, vor-
uð þið að koma vetrarleiktækj-
um ykkar í lag. Þessu er að sjálf-
sögðu lokið, og þið hafið átt
ma'rgar ánægjulegar stundir við leiki
og nám.
Það er sorglegt, hvað mörg börn
hafa lent í umferðarslysum og öðrum
óhöppum síðustu mánuðina. í sept-
embermánuði urðu t. d. 10 börn fyrir
bifreiðum í Reykjavík. Einnig hafa orð-
ið slys á svokölluðum snjóþotum, en
þessi tegund sleða virðist vera í tízku
um allt land. Að hanga aftan í bílum
er stórhættulegt, og af því hafa oft
orðið slys. Snjókast veldur einnig oft
slysum, auk þess er það mikil ókurteisi
að kasta snjókúlum í fólk, bíla, hús
eða götuljós.
Þau börn, sem gera þetta, hugsa
trúlega ekki um það, hvað þetta er
alvarlegt athæfi eða hver greiði skað-
ann, ef illa fer, en að sjálfsögðu eru
það foreldrar þeirra.
Árlega eru t. d. brotin götuljós fyrir
tugþúsundir króna. Reynið ætíð að gera
það, sem er rétt og ykkur til góðs. Eitt
af þvi er að læra umferðarreglurnar.
En það er ekki nóg að kunna þessar
reglur, það sem skiptir mestu er að
fara alltaf eftir þeim. Ef þið gerið það,
eruð þið að tryggja ykkar eigið öryggi,
en um leið eruð þið að sýna, og raun-
verulega að kenna öðrum, hvernig eigi
Alltaf er vel þegið, þegar
öldruðum er hjálpað yfir götu.
að haga sér í umferðinni. Kannski eruð
þið méð því að koma í veg fyrir, að
litli bróðir eða litla systir lendi í slysi.
Grundvallarreglur umferðarinnar eru
í sjálfu sér mjög einfaldar, en skipta
þó meginmáli, jafnt fyrir yngsta veg-
farandann sem hinn elzta. Enginn get-
ur komizt örugglega áfram i umferð-
inni, og reyndar ekki í lífinu, ef hann
brýtur þessar reglur.
Að lokum skulum við enda þetta
rabb með stuttri sögu, sem gerðist fyr-
ir mörgum árum. Þá var ekki búið að
finna upp olíukyndingu eða hitaveituna,
en kol voru notuð til að hita húsin og
til að elda matinn.
Bjartmar á Klifi var orðinn gamall og
þreyttur, en samt vann hann meðan
kraftar leyfðu. Hann átti heima í litlu
þorpi og vann við að flytja kol í húsin.
Til þess að komast í hinn enda þorps-
ins með kolin, sem hann flutti á hjól-
börum á sumrin en dró á sleða á vet-
urna, þurfti hann að fara upp bratta
brekku, sem var raunar alltof erfið fyr-
ir gamla manninn.
Það var nokkru fyrir jól, að Bjartmar
var að draga sleðann upp brekkuna,
eins og svo oft áður. Klukkan var um
fimm og komið myrkur, veðrið var gott,
talsvert frost og stjörnubjartur himinn.
Frissi fyrirliði og nokkrir aðrir strák-
ar voru úti að leika sér. Er þeir sjá
Bjartmar rogast upp brekkuna með
sleðann, setjast þeir allir á hann, svo
að gamli maðurinn komst ekkert áfram.
Þetta léku þeir hvað eftir annað, og
var Frissi forsprakkinn eins og alltaf
áður. Hann var kallaður „fyrirliði", af
því að hann fékk hina strákana til að
striða Bjartmari og gera ýmis önnur
þrakkarastrik.
Rétt í þessu kom Palli í Þálshúsi út
að leika sér. Hann var búinn að læra
og hefur sennilega vandað sig betur
við námið en hinir strákarnir.
Palli var góður drengur, og þegar
hann sá, hvað strákarnir voru að gera, /
spurði hann þá hvort þeir skömmuðust
sín ekki fyrir að vera að hrekkja gamla
manninn, og vitið þið ekki, að stjörn-
urnar á himninum eru augu guðs, og
hann sér, hvað þið eruð vondir strák-
ar. Og þegar stjörnuhröp koma, eru
það tár guðs, og hann er að gráta út
af því, hvað þið eruð vondir. Mamma
sagði þetta, sagði Palli. ,
602