Skírnir - 01.08.1917, Blaðsíða 51
;Skirnir] Páll postali og söfnuðurinn í Korintuborg. 273
"voru þá korain til Efesus. Þau tóku Apollós að sér, og
ntlistuðu rækilega fyrir honum guðs veg. Það hefir mikið
verið rætt um hvernig skilja beri orð Postulasögunnar um
Apollós, hvort hann hafi verið kristinn eða Gyðingur.
Atér finst langeðlilegast að halda, að hann hafi verið læri-
sveinn Jóhannesar skírara, og því lagt fjarskalega mikla
áherzlu á nálæga komu Messíasar. Hafi það svo skolast
þannig, að frásögnin segir að hann hafi talað um Jesúm1).
Það er líka óskiljanlegt, hvað Akvila3 og Priskilla áttu að
gera ef hann var kristinn fyrir. En lærisveinar Jóhann-
esar voru allvíða um lönd, og liktust býsna mjög kristn-
um mönnum í ýmsu1).
Apollós þessi kom til Korintuborgar skömmu eftir að
Páll fór þaðan, og tók að prédika2). Það var ekki undur
þó að hann vekti eftirtekt og aðdáun hjá þeim. Iiann var
einmitt maður fyrir þá, lærður heimspekingur, eldheitur
°g snjall mælskumaður og með hugsun þaulæfða í skólun-
um í Alexandríu. Það er í rauninni engin furða þó að
mörgum í Korintu fyndist sem hér væri kominn maður,
er stæði Páli langtum framar, bæði að mælsku og anda-
gift og að ýmsum þætti fagnaðarerindið dýpra og glæsi-
legra hjá Apollós. Og hér sjáum við því rót flokkadrátt-
•anna. Vafalaust hafa uppliafiega fylt Apollós-flokkinn ein-
göngu þeir, sem hann sneri sjálfur til kristni, en þegar
frá líður getur vel verið, að einnig sumir af Páls eigin
lærisveinum hafi gengið í lið með þeim, og þótt meira til
Appollós koma. IJinsvegar má geta nærri, að hinum, sem
elskuðu Pál og virtu, liafi þótt sárt að sjá veg hans bíða
halla, og þeir hafa þá aftur tekið að halda honum fram
°g ef til vill reyna að kasta rýrð á Appollós. Og á þenn-
au hátt var svo friðurinn í voða.
Apollós sjálfur hefir vafalaust alls enga sök átt á
þessu. Ef til vill hafa flokkarnir fyrst þá myndast, er
Sjá greinilegar um þetta: Me Griffert: Apost. Age bls. 290—292
°" biblíuskýringar yfir Post. 18, 25, t. d. R. Knopf: Aposteigesohichte
1 Sohriften des N. T. 1 bls. 616 og 618 og Went í 7. útg. af Meyers
Xommentar. 2) Post. 18, 27.
18