Skírnir - 01.08.1917, Blaðsíða 73

Skirnir]
Enn um tettarnöfn á íslandi.
295
i Aran (af »Ari«), Loftan (af »Loftur«); þó er það
•eftir því sem hverjum finst.
Að þvi er stytting samsettra orða snertir, hefir nefndin
einnig á réttu að standa. Að eins hefir hún sumstað-
■ar gengið helzti langt og er stundum nokkuð ger-
ræðisleg (t d. Jakdal af Jökuldal, Markfoss af Merkjár-
íossi). En yfirleitt þykja mér meginreglur þær
réttar, er hún fylgir, henni hefir að eins stundum skjátl-
•ast í framkvæmdinni. En þetta er engin ástæða
til þess að hafna ættarnöfnunum yfir höfuð að tala. —
K'efndarálitið á inni að halda mörg góð og falleg ættar-
nöfn, og vilji menn engin þeirra, er það hægt að finna
•aðrar leiðir.
Alyktun.
Eg þykist sannfærður um, að hægt sé að búa til góð
áslenzk ættarnöfn, sem ekki þurfa að fara í bága við Iög
islenzkunnar.
Föðurnafnasiðurinn er — þegar hann er einn notað-
'ur — óhentugt fat, er aðrar þjóðir hafa fleygt, og sem
'toálinu er ekkert gagn í að halda.
Fjölgun landsmanna og vöxtur kaupstaða og auknar
samgöngur innanlands og við útlönd munu gera ættarnöfn
bmissandi, ef ekki i bráð, þá að minsta kosti með timanum.
En hið ákjósanlegasta er samt að taka upp ætt-
■frnöfn og fleygja ekki föðurnöfnunum,
afa þrjú nöfn og skrifa föðurnafnið á milli
€1ginheitisins og ættarnafnsins fullum stöfum eða skamm-
stafað. Enda fær þá hver sitt.
Holger WieTie.