Skírnir - 01.01.1919, Qupperneq 9

Bjiirn M. Ól 3en.
[Skírnir*
byrjar framar öllu að hugsa um að skilja þá. Ðóminn'
geta þeir eftirlátið sögunni og framtíðinni.
1.
Björn Magnússon Ólsen var af óðalsbændum kominn;
Faðir hans og afi bjuggu livor fram af öðrum rausnarbúi
á Þingeyrum, og jókst vegur og gengi ættarinnar á þvL
iorna höfuðbóli. Hann jrar einkasonur, og með .lionum
dó sá karlleggur út, því liann var ókvæntur og barnlaus.
Hann gat því sagt með Agli Skallagrímssyni:
Þvit ætt mín
á enda stendr,
sem hræbariðr
hilmir marka.
(Sonatoirek: 4. y.).
Svo vildi hann hafa þessa vísu. Aðrir hafa getið sjer til,.
að lesa ætti »hrisla marka« eða »hlynir marka«. Björn
M. Olsen vildi lesa »hilmir«, sá sem ber ægishjálm yfir
öðrum. Honurn fanst það »vera i samræmi við ættarþótta
Egils að líkja ætt sinni við ,konung skóganna'«. Svo
skildi hann tilfjnningar goðans á Borg, og lýsti með því
sjálfum sjer. Hann var sjálfur »hilmir marka«, höfði hærrí
en allur lýðurinn á sinn hátt. Enginn gat gleymt honum,
sem hafði kynst honum, og þeir sem mest höfðu til saman-
burðar, kunnu hvað bezt að meta hann. Eins og í Run-
ólfi Magnúsi umboðsmanni var brot af vísindamanni, því
hann var fróður um ættir og margt annað, var i prófess-
ornum syni hans mikið eftir af óðalsbóndanum og héraðs-
höfðingjanum. Glæsimenska Björns M. (flsens vai' stór-
lireinleg, svipmikil og höfðingleg, fremur en fáguð og
fingerð. Hann hefði' sómt sjer ágætlega sem húsbóndi á
stóru höfuðbúi. Hann liefði gróið fastur við torfuna, þvi
hann var ihaldsmaður i öllum efnum, nenm visindum sín-
um. Og hann hefði haft yndi af því að vera gestgjafi
i stórum stil, taka á móti gestum úr ýmsum héruðum og
löndum, veita þeim vel í mat og drykk, spyrja þá frétt®