Skírnir - 01.01.1919, Qupperneq 69

62
Þýðingar.
[SkirmV'
nýrra. Það mætti jafnvel veita styrk til tímarita og blaðar
ef þau væru því samboðin. En slíkt annast nú flokkar^
félög og einstakir menn, svo að bezt er að hugsa fyrst unr
það sem brýnast er.
Eg efast ekki um, að svona opinbert útgáfufyrirtæki
gæti orðið til ihugunar og vakið víða eftirtekt. Það semi
á við á einum stað, svo brýnt að það skapar sérstakar
stofnanir, getur orðið til eftirbreytni víðar. í London er
t. d. ekkert þjóðleikhús. Yfirleitt eru Englendingar lítifr
gefnir fyiir að styrkja stofnanir af ríkisfé (t. d. sjúkrahús,..
háskóla). Þeir láta auðmenn sína gera það. Nú er eng-
in hætta á, að hætt verði að leika i London. Nóg er
fólkið. En af því ekkert leikhús er til, sem hugsar um
listina eina, án þess að taka tillit til gróðans, þá hnignar
leiklistinni ár frá ári, eltir smekk múgsins, spillir honum
um leið, verður að elta hann ofan á við stig af stigi. Og'
ef þetta á að lagast, verður að grípa til neyðarúrræðis
fátækari bæja, og fara að styrkja eitthvert leikhús til þess
að vera fyrirmynd og marka stefnuna. Þannig mun þaú
smátt og smátt sýna sig, að það borgar sig betur að leggja
eitthvað í sölurnar en láta reka á reiðanum, þótt ekki
verði beinlínis að strandi.
XVI.
Flest af því, sem hér hefir verið sagt, er ekki annað-
en ágrip af ýmsum miklu lengri ritgerðum, sem ekki er
kostur á að birta nú. Eg verð að geta þesaa af því, að
þó að víða sé hér farið fljótt yfir sögu og ef til vill ekki
rökstutt nógu nákvæmlega hvert atriði, þá er það ekki
af því það sé að sama skapi fljótraðið. Eg hefi hugs-
að þetta mál árum saman, velt því fyrir mér frá nýjum-
og nýjum sjónarmiðum, og orðið því sannfærðari um rétt-
mæti þess sem eg hefi athugað það betur. Eg veit, að
hér er um nærri því einstakt andlegt velferðarmál að-
ræða, ef menn þekkja vitjunartíma sinn.
Þessi ritgerð er hvorki skrifuð til skemtunar né fróð-