Skírnir - 01.01.1919, Qupperneq 81

Ritfregnir.
Minningarrit nm séra Jón Bjarnason dr. theol. (1845—1914).
GefiS út af hinu ev. lút. kirkjufólagi lelendinga í Vesturheimi.
Winnipeg 1917.
Klrkjufólagið vestur-íslenzka hefir gefið út sórstakt minningar-
rit um sóra Jón Bjarnason látinn. Er það aS maklegleikum, aS Vestur.
íslendingar finna hvöt hjá sór til að heiðra sem bezt minning þess
manns. BæSi sem leiðtogi og sem maður á sóra Jón heitinn þaS
skllið, að honum só sá sómi sýndur látnum af þeim, sem hann var
svo mikið fyrir. Sem leiStogi hefir sóra Jón tvímælalaust veriS
meira fyrir vestur íslenzka þjóðarbrotiS en nokkur maður annar,
ekki í kirkjulegu tilliti einu saman, heldur í flestum greinum, svo
mjög sem hann lét sig skifta allan hag útfluttra landa sinna, var
að einhverju leyti riðinn við öll þeirra áhugamál og þar venjulega aS
einhverju leyti f broddi fylkíugar. Og ekki er oas Austur-íslendlngum
sfður skylt en bræSrum vorum vestra að minnastþess með þakklæti,
hversu sóra Jón barðist alla tíð fyrir varðveizlu þjóðernisins meS
Vestur-íslendingum, hversu mikinn þátt einmitt hann á í því, að
þeim hefir tekist alls yfir að varðveita það til þessa tíma. En að
séra Jón var þeim sá leiðtogi sem hann var, stóð vitanlega í nán-
asta sambandi viS það, hvílíkur m a S u r hann var, hvílíkum kost-
um búinn einmitt til að verSa leiStogi annara; á eg þar fyrst og
fremst við ágætar gáfur hans, stefnufestu, einarðleik og ósórhlífni.
Að hann vegna mannkosta sinna hafi veriS höfði hærri en aðrir
Vestur-íslendingar um hans daga, munu allir, andstæSingar ekki
síður en meðhaldsmenn, fúsir til að kannast við. Og sjálfsagt er
það höfuðlán Vestur-Islendinga aS hafa átt annan eins mann og
séra Jón f sínum hóp einmitt á frumbýlingsskaparárunum.
Svo skammt sem liSið er síðan sóra Jón leiS er enn naumast
hægt að gera sór fulla grein áhrifanna af starfi hans. En trú mín
er það, að dómur sögunnar verSi þar yfirleitt ekki nema á elnn veg.