Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.12.1920, Blaðsíða 8

Skírnir - 01.12.1920, Blaðsíða 8
230 Jón Jónsson Aðils. [Skírnir an sinna ferða, en eigi sem aðrir; hlýddi hann litt á fyrirlestra háskólakennaranna og sá eigi fram undan sér próf eða prófkröfur, enda tók hann aldrei embættispróf. En á bókasöfnum og skjalasöfnum sat hann öllum stund- um og kynnti sér þar heimildir til sögu íslands. Eru þær heimildir rniklar í Kaupmannahöfn, í safni Árna Magnús- sonar og bókhlöðu konungs. Einkum var Jón þó þaulsæt- inn í ríkisskjalasafni Dana, sem mjög hefir að geyma skjöl, sem varða sögu íslands á síðari öldum, bæði embættisbækur og skjöl og annað þvílíkt. Skyldi og eigi langt um líða, áður en frá hendi hans tækju að koma út rit sögulegs efnis. Nú er að geta þeirra tiiburða tveggja, sem ætla má, að hafi haft djúp áhrif á Jón og mótað lífstefnu hans eða lífskoðun. Fyrir ríkisskjalasafni Dana stóð um þessar mundir A. D. Jörgensen, talinn einn hinna merkustu sagnfræð- inga Dana. Hann var maður suðurjózkur að ætt, en er Suður-Jótland var numið frá Danmörku árið 1864, hugð- ist hann ekki getað unað í átthögum sínum undir erlendu valdi, og settist að í Kaupmannahöfn. Hann hefir ritað fjölda sögurita, þvi nær eingöngu lútandi að sögu Dana Hann var maður djúpsær, dómgreindin mikil og hug- myndagnóttin rík. Samfara þessum kostum var ritháttur hans bæði ljós og hugnæmur. Þegar Jón tók að kynnast ritum þessa manns, varð hann mjög hugfanginn af sögu- meðferð hans og framsetningu, og má að nokkuru leyti segja, að Jón hafi tekið hann til fyrirmyndar um hátt og framsetning söguefna. En er Jón tók að sitja við rann- sóknir í ríkisskjalasafnimi, veitti Jörgensen brátt athygli hinum unga prúða manni og iðju hans i safninu. Það má vel vera, að það hafi ekki spillt fyrir Jóni að hann var Islendingur og einstæðingur á útlendri grund; Jörgeusen hafði sjálfur átt að sumu leyti erfitt uppdráttar og suður- józkt blóð hans má vel hafa fundið eðlisskyldleika við blóð það, sem flaut í æðum hins unga Islendings. En hvernig sem þessu er farið, þá er það víst, að Jón komst
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Skírnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.