Skírnir - 01.12.1920, Blaðsíða 53

Skirnir]
Lonrdeg
275
eigum sínum. Því næst steig biskupinn frá Tarbes i stól-
inn, og var ræða bans ætluð öllum pílagrímunum og bar
alt annan keim en hin. Loks var skrúðganga hafin til
kirkjunnar, og var helgur dómur borinn fyrir henni eins
og vani er til. En eg fór að skoða uppsprettuna, og verð
eg að játa, að mér fanst klerkunum ekki bafa tekist vel
umbúnaður hennar, en vera má að þeir hafi á réttu að
standa, að þetta fyrirkomulag hafi verið nauðsynlegt til
að koma í veg fyrir sóttnæmi. Hið heilaga vatn kemur
út úr múruðum vegg í fjallinu og reDnur gegnum vana-
iega krana, eins og við höfum í eidhúsum vorum. Það
fælir 8amt ekki hina trúuðu frá að fylla flöskur með vatni
og hafa með heim handa veikum vinum og ættingjum.
Allir vilja hka drekka af þessu vatni, og var svo mikill
troðningur í kringum kranana, að það var með naumind-
um að eg komst að. Baðiaugarnar eru múraðir klefar
roeð tjöldum fyrir, og var það fyrst næsta. dag að eg sá
borna þangað sjúklinga af þessum sjálfboðaliðum, er fyr
er getið. En því miður var eg ekki svo heppin að neitt
kraftaverk gerðist þennan dag, og fanst mér svo átakan-
legt að sjá þessa aumingja, sem margir hverjir voru nær
úauða en lífi, að eg gat ekki horft á þá lengi.
Eg sneri aftur að hellinum, því eg sá að prosessía
ttyndaðist til að ganga inn í hann, fór eg með og sá þá,
að kletturinn fyrir neðan Mariumyndina var orðinn fág-
aður af kossum hinna trúuðu. Sá eg einmitt, að margir
tóku upp myndir ’eða eitthvað úr vasa sinum og snertu
tt'eð því klettinn, og átti það auðsjáanlega að leiða gott af
sér. Þegar eg^kom út úr hellinum, gaf eg mig á tal við
Pílagrima, en hugmyndin pí 1 agrímur bjó í heil-
anum á mér [innan um svo miklar frásagnir frá miðöld-
unum, að eg fgat ómögulega felt mig við nýtízkutal
þeirra.
Svo fór fólkið að snæða þarna á árbakkanum, allir
köfðu nesti með sér og flestir þeirra sögðust ætla að liggja
úti um nóttina, því þó að stór ókeypis pilagrímshæli séu
þarna, þá gátu þau ekki tekið þennan aragrúa.
18*