Skírnir - 01.12.1920, Blaðsíða 42

264 Lonrdes [Skírnir
ar og lét þá gamla konan sefast. Samt vildi hún ekki
lofa dóttur sinni út næstu daga.
Loksins 18. febrúar lét hún undan bænum nokkurra
kvenna, er buðust til að fylgja Bernadette í hellinn. Hvít-
klædda konan birtist henni samstundis og sagði við hana
meðal annars: »Kom hingað næstu 15 daga og eg mun
gera þig sæla, ekki í þessu lífi, heldur öðru«.
Móðir hennar þorði nú ekki að þverskallast framar
og fylgdi henni sjálf á vitrunarstaðinn ásamt fjölda fólks.
Fréttin barst fljótt út og menn komu þúsundum saman til
að vera við fyrirbrigðin. Sumir voru fullvissir um, að
hér væru að gerast kraftaverk, en margir komu einungis
af forvitni, sannfærðir um, að Bernadette væri tauga-
veikluð.
Aðsóknin varð brátt svo mikil að lögreglan þóttist
mega til að skifta sér af málinu, og fyrst reyndi hún með
lempni að láta Bernadette lofa að fara ekki í hellinn, en
það vildi hún með engu móti.
22. febrúar voru tveir lögregluþjónar látnir fara með
Bernadette á vitrunarstaðinn, og héldu menn að hvítklædda
konan myndi þá ekki birtast. En svo var ekki, og kom-
ust yfirvöldin að þeirri niðurstöðu, að bezt væri að láta
Bernadette óáreitta.
En 25. febrúar varð merkisdagur í sögu Lourdes.
Sjónarvottur hefir sagt þannig frá þessum viðburði:
Bernadette kraup niður og baðst fyrir eins og vant
var, en eftir nokkrar mínútur reis hún upp og gekk auð-
sjáanlega í leiðslu inn í hellinn og kysti klettinn fyrir
neðan stallinn, þar sem hvítklædda konan birtist henni.
Hún kom fram aftur, lagðist á bæn, en reis alt í einu aft-
ur á fætur og gekk hikandi nokkur spor í gagnstæða átt,
eins og hún ætlaði niður að á. Þá leit hún aftur fyrir
sig, eins og hún heyrði kallað á sig, stóð kyr og hlustaði eftir
orðum, sem enginn heyrði nema hún, og sneri sér síðan við
og gekk upp hlíðina til vinstri handar við hellinn. Alt i
einu staðnæmdist hún, beygði sig niður og fór að krafsa
í jörðina. Hún gjörði litla holu með hendinni, sem fyltist