Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.12.1920, Blaðsíða 11

Skírnir - 01.12.1920, Blaðsíða 11
Skírnir] Jón Jónsson Aðils. 233 lýðháskólamönnunum heíir sett mót á hann að því leyti, að fyrirlestrar hans eða erindi, er hann varð síðar frægur fyrir hér á landi, eru mjög í því sniði sem erindi þeirra. Þykir mörgum sá ókostur bæði á erindum og ritgerðum danskra lýðháskólamanna, að þar kenni meir mælsku og myndgnóttar en verulegrar þekkingar og lærdóms. Finna þeir .hinir sömu það og að ræðum lýðháskólamannanna og jafnvel ritum, að gott sé ritin að lesa og á ræðurnar að hlýða, en að á eftir lestrinum eða ræðunum séu menn ekki tii verulegrar hlítar fræddir um viðfangsefnið. 0g má sjálfsagt um þetta deila, enda kemur ekki beint hér við, með þvi að miklu var það síðar en hér er komið, að Jón tók að flytja alþýðufyrirlestra hér á landi. En þá er að vikja að því, er áður var frá horfið, að Jon stundaði af kappi sögunám. Bar þetta skjótt árangur, svo að jafnvel áður en Jón hafði lokið Garðvist sinni flafði hann samið sína fyrstu söguritgerð: heitir hún ^Fœstebondens Jcár pá Island i det 18. krhundrede«, þ. e. um kjör leiguliða á íslandi á 18. öld, og var hún prent- uð í hinu merka danska sögutímariti, Historisk Tidskrift, árið 1893. Er ritgerðin í sjálfu sér merk, liðlega skrifuð og fróð- leg, með dæmi um kjör leiguliðanna, sem Jón hafði tínt saman úr skjölum í ríkisskjalasafni JDana ogöðrum ritum. En merkust er hún um það, að hún sýnir vel þá hlið Jóns, að hann vildi fara sinna ferða og kanna ókunna stigu. Fram að þessum tima höfðu flestir íslenzkir sagn- aritarar á 19. öld verið á kafi í fornsögu íslands og sáu v&rt fram úr árunum 1262 — 1264, ef þeir þá komust svo langt. Slíkt hið sama er að segja um útlenda fræðimenn, þá er að íslenzkum fræðum hafa snúizt, að þeir sáu ekki fram úr fornöldinni. Mætti þó ætla, að það tímabil sé °rðið svo margplægt og útþvælt, að óhætt sé að líta við öðru í sögu landsins o'g fræðum. Og Jón sagnfræðingur ^afði þann raetnað, að hann vildi ekki hjakka í sama farinu sem flestir aðrir fræðimenn; sýndi hann það með þessu riti, og á þakkir skildar fyrir.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Skírnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.