Skírnir - 01.12.1920, Blaðsíða 35

SkírDÍr]
Kínverjinn.
257
Dagbókar-kaflann las eg með sérlega mikilli eftirtekt.
Eg þýddi hann svo á íslenzku stuttu síðar, og er hann
orðréít eins og fylgir:
Kafli úr æfisögu Lungs mandaríns.
595 greín, sem segir frá manninum kyn-
lega með gullnaskeggið, erborinnvarog
barnfæddur á undra eynni íslandi; hvern-
ig hann með dásamlegum og dularfullum
hætti bjargaði lífi mandarínsins, og á
'þann hátt fékk því til leiðar komið, að hið
helga leyndarmál glataðist ekki með öllu.
-— Má keisara-ættin kínverska vera þeim
ffianni með gullna skeggið af hjarta þakk-
lát fyrir slíka þjónustu; — og minning
hans skyldu allir afkomendur mandaríns-
ins í heiðri hafa, hans nafni aldrei gleyma,
ogálítahannumaldur og æfi sannan líf-
gjafa sinn og velgjörðamann; — skyldu
þeir og rita nafn hans gullnum stöfum í
oainnisbækur sínar, en það ógley manlega
Dafn er: Vi-da-lin.
Hin 595. grein hljóðar þannig:
Eg dvaldi þrisvar sinnum tuttugu og sjö daga í
Búddha-musterinu í Delhi. Á hverjum degi var mér sagt
«itt nýtt orð á annarlegri tungu. Þegar þeir þrisvar
öinnum tuttugu og sjö dagar voru liðnir, hafði eg fest
EQér í minni níu sinnum níu orð, sem eg hafði ekki minstu
hugmynd um, hvað þýddu. En í þeim níu sinnum níu
orðum var hið helga leyndarmál fólgið, sem eg átti að
færa höfuðpresti Búddha-musterisins í Pekin. Var tíman-
log heill og hamingja hinnar himnesku keisara-ættar í Kína
undir því komin, að eg færi rétt með þessi orð og hvísl-
aði þeim skýrt og í réttri röð í hægra eyra höfuðprests-
ins, fyrir innan insta altari hins helga musteris Pekins-
horgar, undir eins og eg kæmi þangað. Hversu áríðandi
17