Skírnir - 01.01.1939, Side 167

164
Stefán Einarsson
Skírnir
um hálsinn. Fer Gjafa-Refur nú á fund Nera jarls, en er
hann sér gjafirnar, ræður hann Refi að færa rakkana
Hrólfi kraka; svo gerir hann, en Hrólfur hrósar mjög
gjafmildi Ellu konungs.
Líkingin liggur í augum uppi, en hitt getur verið vafa-
mál, hversu sambandinu er háttað.
II.
Til er annað æfintýraatvik í Auðunar þætti, sem eng-
inn hefir, mér vitanlega, bent á. Það er sagan um útreið
þá, er Auðun fær, er hann kemur með dýrið til hirðar
Sveins Danakonungs:
Hann ferr nú síðan suðr með landi ok í Vík austr ok
þá til Danmerkr, ok er þá uppi hverr penningr fjárins, ok
verðr hann þá at biðja matar bæði fyrir sik ok fyrir dýrit.
Hann kþmr á fund ármanns Sveins konungs, þess er Áki
hét, ok bað hann vista nþkkurra, bæði fyrir sik og fyrir
dýrit: „ek ætla“, segir hann, „at gefa Sveini konungi dýr-
it“. Áki lézk selja mundu honum vistir, ef hann vildi. Auð-
un kvezk ekki hafa fyrir at gefa; „en ek vilda þó“, segir
hann, „at þetta kvæmisk til leiðar, at ek mætta dýrit færa
kcnungi“. „Ek mun fá þér vistir, sem þit þurfuð, til kon-
ungs fundar; en þar í mót vil ek eiga halft dýrit. Ok máttu
á þat líta, at dýrit mon deyja fyrir þér, þars it þurfuð
vistir miklar, en fé sé farit, ok er búit við, at þú hafir þá
ekki dýrsins“. Ok er hann lítr á þetta, sýnisk honum
nþkkvat eptir, sem ármaðrinn mælti fyrir honum, ok sætt-
ask þeir á þetta, at hann selr Áka hálft dýrit, ok skal kon-
ungr síðan meta allt saman. Skulu þeir fara báðir nú á
fund konungs. Ok svá gþra þeir, fara nú báðir fyrir fund
konungs ok standa fyrir borðinu. Konungr íhugaði hverr
þessi maðr myndi vera, er hann kenndi eigi, ok mælti síð-
an til Auðunar: „hverr ertu?“ segir hann. Hann svarar:
„Ek em íslenzkur maðr, herra“, segir hann, „ok kominn
nú utan af Grænlandi ok nú af Nóregi, ok ætlaða ek at
færa yðr bjarndýr þetta. Keypta ek þat með allri eigu
minni; ok nú er þó á orðit mikit fyrir mér: ek á nú halft