Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1910, Síða 68

40
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON :
hugsa um, hvort þaS myndi eigi vænlegri stefna að
nema lönd og leggja stund á sveitabúskap. Var þab oft
umræöuefni á skemti-samkomum og öörum mannfund-
um, hvar hep]úlegast mundi að stofna íslenzka nýlendu,
því alment ríkti sú hugsun meSal íslendinga, að heppi-
legast væri aS sem flestir reyndu aS halda hóp, vera út
af fyrir sig, og ef kostur væri á, afla sér auSs og álits
sem. sérstakur þjóSflokkur.
Þær framkvæmdir urSu i þessu máli voriS 1886, aS
sambandsstjórnin valdi 2 íslendinga til þess aS kanna
land og velja nýlendusvæSi fyrir íslendinga. Valdi hún
til þeirrar farar Freeman B. Anderson, sem oft er minst
i þætti Winnipeg-íslendinga, og Björn S. Líndal, er nú
býr í Grunnavatns-bygS.
Hófu þeir ferS sína fyrst vestmr í land, til Moose
Mountain og Qu’Appelle-dalsins; var þá einnig í för
meS þeim Stefán Gunnarsson frá Winnipeg og hérlend-
ur leiSsögumaSur, er stjórnin lagSi til. — Ekki urSu
skoSunarmenn þessir hrifnir af landinu vestmr frá, og
þegar er þeir komu aftur til Winnipeg, lögSu þeir af
staS norSvestur frá Winnipeg til aS skoSa landiS milli
Manitoba-vatns og Grunnavatns fShoal LakeJ, því um
þær mundir var Hudsonsflóa brautar-félagiS byrjaS aS
leggja undirstöSu aS járnbraut frá Winn peg vestur á
milli áSurnefndra vatna. HöfSu þeir til fylgdar ensk-
an bónda, því fremur var torvelt aS ferSast þar, meS því
vegir voru engir nema veiSimanna slóSir. Land alt var
þá þurt á þessu svæSi, og hefir B. Líndal svo sagt þeim,
er þetta ritar, aS hvergi hafi hann álitlegra land séS,
þar er hann hafi komiS, heldur en á þessu svæSi. Gras-
iS var óvenju hátt og féll í bylgjum, og landiS álitlegt
ti1 heyskapar og jarSræktar. Öll þessi fyrnefndu
svæSi, er þeir könnuSu, voru þá aS mestu ooygS, og var
þaS samhljóSa álit þeirra, aS h S síSastnefnda væri álit-
legast nýlendusvæSi. FerSir þessar kvaS Björn hafa