Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1910, Qupperneq 69

ALMANAK 1910.
41
verið hinar skemtilegustu. Freeman hafði gengið að
þessu verki með sínum vanalega eldlega áhuga. Hefði
hann alt af haft við hendina litinn rekuspaða þpresta-
spaðaj td að kanna jarðveginn; sagði hann oft hefði
slegið í deilu milli Freemans og hinna hérlendu fylgd-
armanna, um jarðveginn og kosti hans, og hefði Free-
man oft stokkið sem kólfi væri skotið út úr vagninum
með prestaspaðann á lofti og farið að kanna jarðveginn,
og hefði oftast reynst svo, að hann hefði haft á réttara
að standa en hinir hérlendu menn.
Þeir, er land vildu nema, hurfu því margir að því
ráði, að flytja þarna út með hinni fyrirhuguðu járn-
braut, því skoðunarmennirnir töldu land þetta sérlega
vel fallið til griparæktar, og þókti íslendingum, er flest-
ir höfðui lagt stund á griparækt heima, að fýsilegt
mundi að búa þar og koma upp gripum, og það mundi
arðvænlegt vera, þegar svæðið væri svona nálægt
Winnipeg, er þá þegar var álitið að yrði aðal markaður
Norðvesturlandsins, og kostnaðarlítið mundi verða að
koma gripum til markaðar er járnbraut yrði lögð eftir
miðri bygðinni. Það hvatti íslendinga einnig að leita
á þessar slóðir, að fiskiveiði var sögð góð í vötnunum,
einkum í Manitoba-vatni. Hugðu þeir gott til, að það
mundi þeim búbót mikií á frumbýlingsárunum, að afla
fiskjar sér til viðurværis, meðan gripir væru fáir, og
með tímanum mundi svo fiskurinn geta orð ð verzlunar-
vara, þegar landnemum græddist svo fé, að þeir hefðu
ráð á að kosta stærri útgerð, því allmargir þeirra, er
hugðu þarna til landnáms, og voru vanir fiskiveiðum
heiman af íslandi. — Þessar voru nú hvatirnar til land-
náms íslendinga austan Manitoba-vatns: vonin um
griparækt í stórum stíl meða tímanum, og jarðrækt þeg-
ar efni og ástæður leyfðn, og vonin, eða sem þá var
talin vissa,, um hagfeldar og greiðar samgöngur þegar í
stað til aðal markaðar Norðvesturlandsins. — Hér á