Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1910, Qupperneq 70

42
ÓI.Al'UK S. THORGEIKSSON :
eftir verður nokkuS frá því sagt, eftir sögusögn elztu
landnema, hvern.g þessar vonir hafa ræzt.
Svæöi þaö, er hér um ræöir, er af hérlendum mönn-
um nefnt Posen. Syöst í því fTwsh. 17 og i8j var þá
talsvert bygt af hérlendum mönnum, þegar fslendingar
hófu landnám hér, og í vesturbygöum var talsvert af
frönskum kynblendingum, sem uröu næstu nábúar ís-
lendinga, þeim til lítilla iheilla.
Landneraar.
Vorið 1887, næsta vor eftir hina umræddu land-
skoöun, hófu 4 menn för sína norðvestur í hiö fyrirhug-
aða nýlendusvæði, til aö velja sér þar bústaði, ef þeim
litist á landið. Þessir menn voru: Árni M. Freeman,
Hinrik Jónsson, ísleifur Guöjónsson og Jón Sigfússon.
Leigðu þeir sér fylgdarmann og vagn, er tveimur hest-
um var beitt fyrir. Leizt þeim hiö sama um landkosti
þar eins og hinum áðurnefndu landskoöunarmönnum,
og völdu sér þar allir lönd til bústaðar. Þeir sömdu
stutta lýsing af landinu, er þeir komu aftur til Winni-
peg, og var hún birt i Heimskringlu. Jón Sigfússon og
Hinrik réöu af aö dvelja í Winnipeg lítinn tíma, en
Árni og ísleifur bjuggust þegar til ferðar aftur, til aö
koma upp skýli yfir sig og* fjölskyldur sínar. Þaö
mun hafa verið í Mai um vorið aö Árni M. Freeman
reisti hiö fyrsta hús, er íslendingar bygöui þar úti.
Unnu þeir ísleifur og hann í félagi, og var hús ísleifs
reist þegar á eftir. Ekki hefir sá, er þetta ritar, heyrt
um stærö húsanna. En þaö voru bjálkahús, og munu
eins og gjöröist hafa veriö fremur af vanefnum gjör.
“En gesti fengum viö þegar,” hefir Árni sagt mér,
“fle'ri en boðnir voru. Þaö voru hinar alræmdu
Manitoba-mýflugur, þvi auöveldur var inngangur; ekk-
ert efni var til i hurö, og var því hörö gripahúð notuð
í hurðar staö, þar til eg fór til Winnipeg aö sækja fjöl-