Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1910, Blaðsíða 136

1 08
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON :
,,Já endilega,1' sagöi friðdómarinn ; ,,engar vífi-
lengjur ! Hver er þjófurinn ?“
,,Meö leyfi herra kaupmannsins skal eg undir eins
benda vkkur á hann,“ sagði Hallur.
Gyðingurinn gaf samþykki sitt til þess.
Hallur þagði litla stund og horfði fast á friðdómarann,
vék sér síðan með mestu hægð að Gyðingnum, klappaði
á öxl honum og sagði :
.,Þú herra minn, þú erc sjálfur þjófurinn !“
Gyðingurinn varð forðviða, Mr. Miller varð höggdofa,
og friðdómarinn —• já, hann varð bókstaflega skelkaður
og færði sig nær dyrunum ; hann þóttist viss, að Hallur
væri vitstola.
Það varð dauðaþögn í herberginn.
..Eg!“ sagði Gyðingurinn loksins og saup kveljur;
,,er eg þjófurinn ?“
, ,Já, “ sagði Halltir.
,,Elskurinn minn bezti, hvað ertu að segja ?“ sagði
Mr. Miller og streittist við að kingja einhverju niður.
,,Maðurinn ervitstola,“ sagði friðdómarinn ; “mig
grunaði það lengi, en nú veit eg það.“
„Leyfið mér að útskýra þetta betur,“sagði Hallur
með mestu hægð ; “herra kaupmaðurinn er þjófurinn,
án þess að vita það sjálfur. Hann hefirstolið frá sjálfum
sér, þegar hann var sofandi — hann hefir gengið í svefni.
Vakandi og sofandi hefir hann veriðað Inigsaum pening-
ana, sem hann vildi leggja á bankann. Hann hefir
dreymt, að hann værikominn til Halifax — dreymt að
hann væri kominn í bankann — hefir í svefninum farið á
fætur, opnað skápinn, tekið þessa vissu tipphæð úr
veskinu, læst svo skápnum aftur og — falið peningana. “
í þessu kom ntóðir Gyðingsins inn í herbergið. Hún
hafTSi heyrt á tal þeirra.
,,Þetta má vel vera, “ sagði hún, ,,því sonur minn
átti vanda fyrir að ganga í svefni, þegar hann var drengur,
en íseinni tíð hef eg ekki orðið þess vör. “
,,En hvar hefirhann þá falið peningana ?“ sagði frið-
dómarinn og færði sig frá dyrunum og innar á gólfið.
,,í sænginni, auðvitað,11 sagði Hallur brosandi.