Félagsrit - 01.01.1915, Qupperneq 35

35
að vanda sem bezt meðferS kjöts og annara afurða
sláturfénaðar, og vinna þeim markað,
að koma svo reglubundnu skipulagi á flutning fénaðar
til sláturhúsanna og alurða á markaðinn, sem unt er,
að losast við ónauðsynlega milliliði, og
að seljendur fái alt verð fénaðar síns, að kostnaði við
söluna frádregnum".
Um þetta er svo sagt í athugasemdum við bráða-
byrgðalög félagsins frá 1906:
„Óeðlileg viðskifti má það telja, er framleiðendur
selja fénaðinn mönnum, er vitanlega reyna að fá hann
fyrir sem lægst verð, en selja hann siðan eða afurðir
hans, aftur neytendum með svo háu verði sem mögu-
legt er. Eru slíkir viðskifta-milliliðir ónauðsynlegir og
oftast báðum aðilum til óhags. — Kunnugt er, að enn
(1906) hefur ekki tekist að búa sláturfjárafurðir svo út
til sölu í öðrum löndum, að þær hafi náð því áliti, sem
vera bæri og þær verðskulda. Meðal ætlunarverka fé-
Iagsskaparins verður því, fyrir áhrif sláturhúsanna, að
koma lögun á þelta. Sama gildir gagnvart innlendum
kaupendum. Með samvizkusamlegri ílokkun og vöndun
allrar meðferðar á vörunni, geta viðskiftin einnig hér
orðið hagkvæmari bæði fyrir seljanda og kaupanda. —
Hér þarf enga milliliði né umboðsmenn, er sveitamenn
verzla við Reykvíkinga. Þar geta hlutaðeigendur skift
beint hvorir við aðra gegnum sláturhúsið, sem félags-
menn hafa öll ráð yfir og fult eftirlit með. Þá fá selj-
endur það sem neytendur borga fyrir vöruna, að ein-
ungis óhjákvæmilegum kostnaði frádregnum. Slík við-
skifti virðast svo eðlileg, að framar verði naumast kom-
ist. Verðið myndast þá einnig á eðlilegri hátt, heldur
3*