Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1918, Qupperneq 8

24G
Arnrún frá Felli:
[ IÐUNN
Þau komu inn í rúingott anddj'ri. Rakel varð star-
sýnt á mynd af konunginum, sem alls ekki var í
konungsskrúða. Vingjarnleg stúlka í undarlegri »mun-
deringu« — fanst Salómon — tók á móti þeim og
bað Rakel koma með sér; við Salómon sagði hún á
bjagaðri íslenzku, að hann mætti koma inn seinna.
»Þetta er víst nunna«, hugsaði hann.
»Rakel fór með »systurinni« — svo sagði hún, að
Rakel ætli að kalla sig — og kom inn í stóra stofu
með mörgum rúmum. Það var verið að koma með
matinn; Rakel kendi klýgju við lyktina.
Það var skrítið að sjá fólk borða út af liggjandi,
það hafði hún aldrei séð fyr; liún var alveg hissa
á því, að það gæti það; og í einu rúminu stóð ung
stúlka nærri því á höfði, fótagaflinn stóð á stórum
tréklumpum.
Úti við gluggann sátu tvær slúlkur, borðuðu, spjöll-
uðu saman og hlógu sín á milli.
»Systir« visaði henni til sængur.
Rakel hálf-kinnokaði sér við að hátta í svona hvitt
og fínt rúm; alt í því var snjóhvítt, sparlökin líka.
Jú, það voru sparlök; raunar ekki alveg eins og
amma hennar liafði lýst þeim.
Og rúmið var heitt! Svo jmdislega notalegt; það
voru leirbrúsar, sem hituðu það, eins og brúsinn,
sem liún hafði séð í vöggunni prestsdótturinnar; hér
var vissulega gott að vera.
Salómon kom inn, hægt og stillilega, og bauð góðan
daginn, en tók ekki í hendina á neinum. Það var
víst ekki siður hér.
»Hvernig líður þér?« hvíslaði hann, — honuin
fanst sjálfsagt að hvísla.
»Vel«, sagði.Rakel ánægjulega. »Hvað sagði lækn-
irinn?«
»Hm, hann sagði að við ættum að vera vongóð,