Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1918, Síða 54

292
Woodrowr Wilson.
[ IÐUNN
berjast fyrir, eru synir vorir og bræður að láta lífið fyrir,
og vér hyggjum, að vér getum trygt oss það. Hjörtu
þeirrar þjóðar, sem byggir þetta land, þrá frið —
frið, er færir oss þá aftur, sem eru oss hjartfólgnir,
frið, sem þeir, er aldrei koma aftur, eiga ekki að
hafa fórnað lífi sínu fyrir til ónýtis«.
En — nú tók að stríkka á tauginni. Þann 31. jan.
afhenti Bernstorlf greifi stjórninni i Washington yfir-
lýsingu, sem byrjar á því að fara loflegum orðum
um ræðu forsetans 22. s. m. og tjá sig í samræmi
við viðleitni hans og vonir, en tilkynnir því næst,
að þar eð bandamenn haíi ekki gefið fullnægjandi
svör við friðarumleitunum Þjóðverja, sjái þeir sig nú
knúða til að beita öllum þeim vopnum, sem í þeirra
valdi standi. Og til frekari skýringar á þessu kom
önnur yfirlýsing rétt á eftir, að frá 1. febrúar að
telja yrðu engar hömlur framar lagðar á kafbáta-
hernaðinn. í samræmi við Sussex-yfirlýsing sína rauf
nú forsetinn þegar stjórnmálasambandið við Þýzka-
land, gaf Bernstorff greifa heimfararleyfi og kvaddi
sendiherra Bandaríkjanna heim frá Berlín 3. febr.
En jafnframt sendi Lansing, ríkisritari Bandaríkj-
anna, tilkynning um þetta til annar.a ríkja með þeim
ummælum, að hann ætli »bágt með að trúa«, að
Þýzkaland mundi framkvæma þessar ögranir sínar
gegn verzlun lilullausra þjóða. Þótt því væri nú bætt
við í skjali þessu, að ef ögranir þessar kæmust í
framkvæmd, mundi forsetinn biðja þingið »leyfis að
beita hervaldi ríkisins til þess að vernda þá ame-
ríkska þegna, sem á friðsamlegan og löglegan hátt
reka atvinnu sína á sjónum«, þá var þó sýnilegt á
orðunum, sem á undan fóru, að Wilson gerði sér
enn vonir um að þurfa ekki að leiða Bandaríkin út
i ófriðinn. f*vi hélt hann og stjórnmálasambandinu
við Austurríki, að hann gæti viðhaldið sambandinu
við Berlín um Vínarborg. Þann 10. febrúar sagði