Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1919, Blaðsíða 52

210
íslenzkir listamenn:
IIÐUNN
1908, sem að mínu viti er frekar iburðarmikill en
fagur (sbr. Óðinn, desbr. 1914). Mér þótti altaf meira
koma til askanna, sem Ríkharður skar og »íslenzka
skósins« úr Búlandssteininum græna, sem er svo
nauðalíkur blásleinslituðum sauðskinnsskó. Hann var
eitthvað svo þjóðlegur. En verst er, að hann hefir
verið stældur og oft illa stældur af öðrura; hefði
verið ástæða til að vara menn við þeim eftirstæling'
um, er Ríkharður segist oft hafa orðið að bera kinn-
roða fyrir. Er leitt til þess að vita, að ekki skuh
vera til lögvernd á slíkum smíðisgripum og lista-
verkum, og að hver óvalinn náungi skuli geta stolið
svo hugmyndum og handaverkum annara.
Tálgusteinninn varð hyrningarsteinninn að ham"
ingju Ríkharðar, því að með honum vann liann ser
inn þær 300 kr., er hann lagði upp með til Kbafnar
haustið 1908. Stóð liann þar fyrir tréskurðarstofu 1
tvö sumur, en stundaði dráttlist og höggmyndalist a
vetrum. Þriðja veturinn komst hann á listaskólann
og var leystur þaðan út með lofi og verðlaunuin
vorið 1914. Skömmu síðar kvæntist hann Mariu
Ólafsdóttur írá Dallandi í Húsavík eystra og hafa
þau hjón síðan haft aðsetur sitt í Reykjavík. Á þess'
um árum hefir Rikharður unnið mikið og margt i
list sinni og má einkum viðbregða sumum andfitS'
myndum hans, eins og t. d. af þeim skáldunum
Steingrími og Matthíasi; en hér skulu nú sett nokkur
sýnishorn af smíðisgripum hans og listaverkum.
Einhver lang-frumlegasti og að mínu viti ramm'
íslenzkasti smíðisgripur Ríkharðar er »Hlóðapottur-
inn«, sem hann bjó til á meðan hann dvaldist i
Khöfn. Þessi hlóð og hlóðapottur eru svo íslenzk»
sem framast má verða, og svo mæta vel gerð, a
maður getur dáðst að hverju smáatriði. Hlóðin eru
hlaðin úr ísl. liellu og grágrýti; á hlóðunum er ekki
ósélegur hlóðapottur með hlemm yfir og undir hon-