Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1919, Blaðsíða 6

164
Hans Aanrud:
l iðunn
og skaraði eldinn við og við, á meðan hún beið
eftir því, að syði í pottinum. Alt í einu leit hún til
Rasmuss; en hann sat nú aftur eins og agndofa og
liorfði inn í eldinn.
Hann tók eftir þessu, og honum varð órótt undir
hinu rannsakandi augnaráði konu sinnar. Loks stóð
hann upp og tók að ganga um gólf. Hvorugt þeirra
mælti orð frá munni og þögnin tók að verða þeim
óþægileg. Rasmus fór að horfa út um gluggann og
til þess að segja eitthvað, mælti hann:
— Hann er skafheiðríkur í kvöld og skrambi
kaldur. —
— Já, það er fjarska kall í kvöld — sagði Katrín.
Pá varð aftur þögn.
Það sauð nú í pottinum. Katrín kastaði út á og
fór að búa lil jólagrautinn. En Rasmus gekk nú
eirðarlaus fram og aftur um gólfið. I3ví næst varð
honum að orði:
■— Það er eitthvað svo undarlegt hér í kvöld, rétt
eins og hér væri einhver gestkomandi. —
— Æ, hvað ertu að segja maður? —
— Ja, ég heíi ekki frið í mínum heinum. —
— Kannske þér yrði eittlivað hughægra, ef þu
vildir — —
— Eg vil ekkert. —
Ratrín var farin að bera á borð. Hún breiddi dúk
á horðið, lét á það tvo látúnsstjaka með kongaljós-
um i, en kveikti ekki á þeim. Því næst bar hún
diska á borð.
Rasmus nam staðar og spurði hálf-undrandi:
— Því berðu á borð fyrir þrjá? Ég veit ekki betur
en að við séum tvö. —
Kalrín svaraði:
— Eg veit það. En — það er eitthvað svo undar-
legt hér í kvöld. Og svo datt mér líka í hug gamall
siður, sem tíðkaðist heima í mínu ungdæmi. I5á var