Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1919, Blaðsíða 36

191
Þórunn Richarðsdóttir:
[ IÐUNN
inguna, sem hún nefnir »Heimilið og ríkið«. Það er
góð lýsing á þvi, hvernig karl og kona skifta með
sér verkum, en vinna þó bæði að sama markmiði*
að fullkomna þjóðfélagsheildina.
Maðurinn stofnar ríkið. Og mest-allur sá félags-
skapur, sem það innibindur, er verk hans: Sveita-
bærinn, kaupstaðurinn, kirkjan, skólinn, iðnaðar-
heimurinn, liernaðarheimurinn, liér um bil allar verk-
legar framkvæmdir út á við eru verk hans, hvort
heldur þær miða til ills eða góðs.
En — þá kemur sú spurning: Hvað hafa konurnar
gert, sem geíi þeim rétt til að gera sömu kröfur til
lífsins og karlmennirnir? — þær hafa lifað eins
lengi og þeir og dáið, þreyttar og útslitnar, eins og
þeir. En hvað hafa þær þá gert? Þær liafa umfram
alt verið að reyna að skapa góð lieimili.
Maðurinn mótar ekki heimilið innan húss nærri
því eins mikið og konan. Hann er svo oft mikið að
heiman, mikið úti við; í aðdráttarferðum, á fundunv
í kirkjunni, í réttinum, á alþingi; hann er í einu
orði sagt að mynda og móta ríkið.
Á meðan situr konan lieima, gætir bús og barna
eftir beztu vitund. Hún er að mynda og móta
heimilið.
En hver gelur talið upp þessi »þúsund og eitl«
viðvik, sero starfsöm og stundul kona gerir yíir dag-
inn? Og svo, þegar hún gengur lil hvílu á kvöldin,
síðust af öllum, og rennir huganum yfir dagsverkiðr
þá hefir hún ekki einusinni þá ánægju að geta
stöðvað hugann við neitt sérstakt, sem hún hefif
gert. Því að ekki geta allir mælt líkt og Guðrún
Ósvífursdóttir: »Mikil verða hermdarverk; ek hefi
spunnit tólf álna garn, en þú liefir vegit Kjartan«-
En þetta var »nær nóni dags þess«.
Þess sér svo lítil merki, sem konan gerir, og Þ°'
vita allir, að hún er hreyfiallið, lífæðin í heimilinu-