Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1919, Blaðsíða 22

180
Vopnahlé.
| IÐUNN
Einni mínútu fyrir 11 hefði dauðinn verið hárviss
hverjum þeim, er rekið hefði höfuðið upp fyrir skot-
grafagarðana. En einni mínútu yfir 11 úði og grúði
öll sléttan af æpandi hermönnum úr herbúðum
beggja. Og fáum mínútum síðar voru Þjóðverjar og
Ameríkumenn lcomnir hver innan um annan á þess-
um litla geira milli skotgrafanna, sem svo grimmi-
lega hafði verið barist um fyrir stundu. í*á er fót-
gönguliðsmennirnir höfðu verið saman stulta stund,
tóku Ameríkumenn að bjóða Þjóðverjum vindlinga,
súkkulaði og »gum«, og oft gátu Þjóðverjar boðið
kaffi, brauð og pylsur í staðinn. Öll nánari mök
böfðu verið stranglega bönnuð, en þó sigraði for-
vitnin áhæltuna hjá sumum Ameríkumönnum, svo
að þeir á laun heiinsóttu sumar óvina-skotgraíirnar,
sem næstar voru. Og yíir sjálfar gaddavírsgirðing-
arnar hófu nú Þjóðverjar og Ameríkumenn smávegis
vöruskiftaverzlun til minja um daginn. Skift var á
þj'zkri og franskri mynt; einnig vindlingar og annað
því um likt voru gjaldgeng vara. Alveg urðu Þjóð-
verjar hissa á því, hversu margir Ameríkumenn
mæltu á þýzka tungu.
Fagnaðarópin kváðu við alla nóttina. Að vísu létu
sigurvegararnir sér nokkuð hægar. Og nú sváfu
menn í fyrsta sinni á fjórum árum sætum svefni
eftir endilangri herlínunni og einnig að baki henni,
í hinum frönsku borgum. En þar gengu líka franskir
og ameríkskir hermenn fram og aftur um göturnar og
sungu föðurlandssöngva.«