Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1920, Qupperneq 48

206
Árni Árnason:
[ IÐUNfí
með lestri einum saman. Skjátlist mér hér stórum,
vona ég að lærðu stærðfræðingarnir virði mér til
vorkunnar, en ég heíi litið svo til, að þar séu lengst
af tækifæri til þess að láta hugann velta fyrir sér
viðfangsefnum og leika sér að möguleikunum, og að
stærðfræðin sé því í aðra röndina andleg íþrólt, að1
sinu leyti eins og skáklafl t. d.
Efnafræði. Hvar hana skuli setja, getur a!t af
verið álilamál, en liitt þó enn þá frekar, hvort hún
skuli kend í almennum mentaskóla. Efnafræði er
þur og þung námsgrein. Bók sú, sem nú er kend í
efnafræði í Mentaskólanum, lætur nemendur læra
sambönd efna formúlulaust. Til þess þarf mikinii
álruga og gott minni.
Landafræði tel ég þyngri en náttúrusögu, e»
ytirgripsminni og set hana því á síðasta árið. Eg er
á sama máli og Árni Þorvaldsson um, að heirnla
hið sama af öllum nemendum í þessum tveim grein-
um.
Ritlist á að kenna í listadeildinni. Hún er fögur
list, að sínu leyti eins og dráttlist. Þess var áður
getið, að alþýða væri illa að sér í skrift, en lærðu
mennirnir eru ekki allir betri. Skrift sumra þeirra
er hreint krummaklór og lítt læsileg öðrum en kunn-
ugum. Að eg ekki tali um, hvernig margir rila nöfn
sin. Þar er oft engin stafagerð, heldur sérstök mynd
fyrir hvert orð, eins og sagt er um kínverskt letur,
Oft mun það þó vera af fordild.
8. Kostirnir.
Um kosli þess fyrirkomulags á alþýðuskólum og
gagnfræðaskólum, sem að framan er stungið upp á,
skal ég vera fáorður. t*ó vil ég taka það fram, að
slíkir skólar, með stutlum skólatíma árlega og stutt-