Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1930, Side 12

334
Frá heimsstyrjöldinni miklu.
IÐUNN
ólíkasta menn að aldri og eðisfari, svör þeirra við stríðinu.
Mér hefir einnig þótt réttast að takmarka mig við
þýzka höfunda.
Ein af bókum þeim, sem miklar vinsældir hefir hlotið,
er »Wanderev zwischen beiden Welten«, eftir Walter
Flex. Hann fór sjálfboðaliði í stríðið og féll 1917.
Bókin er tileinkuð vini hans og félaga, Ernst Wurche,
er féll við Warthi 1916. Hún sýnir vel þann anda,
sem menn æskulýðshreyfingarinnar þýzku fóru með í
stríðið. Ernst Wurche er tvítugur guðfræðinemi. Föður-
landið, hreystin og trúin eru fyrir hann eitt og hið
sama. Hann er heill í fórn sinni og tekur fagnandi því
hlutverki að berjast fyrir fósturjörðina. Það er honum
æðsta skylda og hamingja. Eins og vinur hans lýsir
honum er sál hans ímynd fegurðar og hreinleika, og
stríðið fellir engan blett á hana. Heitust ósk Ernsts er
að lifa verulegt áhlaup. Þá ósk fær hann uppfylta. Þegar
Walter heimsækir móður hans, eftir fall hans, spyr hún
hann, hvort sonur sinn hafi fengið þessa ósk uppfylta,
og þegar hún heyrir það, er eins og létti af henni
þungri sorg. Fyrir Ernst var frægð fósturjarðarinnar alt.
Honum var það ekki fyrir mestu, að þýzka þjóðin Iifði
eilíflega, heldur að á kvöldhimni hennar skini ljómi
frægðar og hreysti. Ernst Wurche er einn af þeim, sem
féll áður en hrundið yrði við þeim skoðunum, þeim hug-
sjónum, er hann fór með í stríðið. Eftir fall Ernsts er
líf Walters helgað minningunni um hann. Hljómurinn í
rödd hans er orðinn annar, frásagnarblærinn í bókinni
er breyttur: fegursti óður innilegustu vináttu. Eftir þetta
er eins og böndin, sem tengja hann við þetta lif, sé
slitin til hálfs. Að hálfu leyti lifir hann hjá vini sínum, í
endurminningunni um hann. En afstaða hans til stríðs-
ins breytist ekki. Rétt áður en hann dó segir hann í