Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1930, Blaðsíða 24

346
Nýja ísland.
IÐUNN
sínum á lendina í síðasfa sinn og seldi þá hæstbjóðanda,
þessa blessaða kalla, sem voru kannske einu kallarnir í
heiminum, sem skildu hann og þektu hann og mátu hann.
Hann þekti þá síðan þeir voru drengir, fullir af sprjátr-
ungsskap. Nú seldi hann þá fyrir peninga, af því að
leið mannsins liggur frá hinu gamla til hins nýja, frá
Gamla íslandi til Nýja íslands, og kvöldið eftir þetta
uppboð datt honum ekki í hug að lesa bænirnar sínar,
fremur en maður, sem hefur tekið í hornið á Guði al-
máttugum, klappað honum á lendina og selt hann og
láíið einhvern ókunnugan strák reka á eftir honum með
ólarspotta. Honum fanst hann vera vondur maður, veru-
lega óguðlegur maður, og hann spurði konuna sína, út
af hverjum djöflinum hún væri að snökta.
I miðjum júlímánuði reisti nýr landnemi bjálkakofa á
bala í fenunum kringum Islendingafljóf, skamt frá þar,
sem heitir Riverton í Nýja Islandi. Torfi hengdi mynd-
ina af Jóni Sigurðssyni upp á einn vegginn, og á annan
vegg hengdi konan auglýsingamynd af stúlku með barða-
stóran hatf. Nágrannarnir voru þeim hjálplegir við kofa-
bygginguna, ræsisgerð og annað. Torfi stóð alt það
sumar upp í klyftir í leðju við skurðgröft, og þegar botn-
inn var slifinn úr skónum hans og iljarnar fóru að sær-
ast undan skóflunni, þá fann hann upp ráð. Hann skar
botninn úr pjáturdós og stakk fætinum inn í hólkinn.
Og fyrsfa kvöldið, sem hann kom heim úr skurðgrefti
og var að basla við að ná af sér þessum límkenda leir,
sem einkennir jarðveginn í Manitoba, þá gat hann ekki
orða bundist og mælti við konu sína: »Það er nú aldeilis
makalaust, hvað drullan er skítug hér í Nýja Islandi*.
En þetta sumar gekk pest í krökkum, og Torfi Torfa-
son misti tvö börn sín af fjórum, sex vetra stúlku og
þriggja ára dreng. Þau hétu Jón og María. Nágrann-