Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1930, Qupperneq 38

360
Ferðaminningar.
IÐUNN
bak en eg og mínir líkar á latínu áfram. Eins og nærri
má geta, gengur hann með ósmáar hugmyndir um
sjálfan sig. Það er svo sem lítill vafi á því, að ef
drukkinn maður slæmdist utan í hann á götu og hrynti
honum óvart á moldugt vagnhjól, þá mundi hann láta
moldina á svarta frakkanum sínum eiga sig, en dusta
sig rækilega þeim megin, sem drukkna manninum varð
á að snerta klæðafald hans og óhreinka hann ekki.
Eg hefi komist í tæri við þó nokkura svona menn.
Fjarskalega er annars gaman að vera með þeim í smala-
mennsku úti í íslenzkri haustrigningu og kalsaveðri.
Þegar þeir eru orðnir nógu gagndrepa, fer þeirra innri
maður að linast upp, ekki óáþekkt glerhörðum salt-
þorski, sem er búinn að liggja í afvatni í þrjá sólar-
hringa og það í rennandi vatni, af því að maðurinn,
sem á að eta hann, er með blæðandi magasár og má
ekki borða salt. Ef hr. Gustafson væri íslendingur, er
ekki gott að vita, nema vesalings þorskinum yrði óbein-
línis kennt eða þakkað, á hvaða menningarstigi hann er.
Herra Gustafson segist helzt vilja lesa gamlar bækur,
klassiskar bókmenntir. Honum er algerlega um megn
að lesa bækur eftir unga og óráðna rithöfunda, sem ef
til vill taka upp á því að hrófla við þeirri menning, sem
hann hefir þegið að erfðum frá langfeðgum sínum. Og
hann vill ekki lesa óþægilegar bækur fyrr en svona
hundrað og fimmtíu ár eru liðin síðan höfundar þeirra
voru til moldar bornir, og vill hreint ekki sjá þær, nema
síðari kynslóðir hafi neyðzt til að kannast við ágæti
þeirra.
— — Nú skal eg segja yður nokkuð, herra Gustaf-
son. Það er fleira en málið og blærinn á sögunum
hennar Selmu, sem ýmsum löndum yðar mislíkar í sam-
bandi við hana. Það munuð þér sanna, ef þér verðið