Kirkjuritið - 01.01.1947, Blaðsíða 56

50
Jóhann Hannesson:
Jan.-Marz.
lotningu sína og' tilbeiðslu. En ókunnugt er oss um hvort
þessi maður varð nokkurntíma kristinn.
Fyrsta bvltingin, sem kom á dögum Reichelts, var
árið 1910. En svo stóð á þessari hyltingu, sem nú skal
greina: Uppskerubrestur varð í landinu, og áttu þó
stjórnarvöldin allmikið af hrísgrjónum, en létu verðið
hækka mikið. Varð þvi matvælaskortur hjá alþýðu
manna. Nú vissu menn að yfirvöldin hárn áhvrgð á
eignum og lífi kristnihoðanna. Var því hægt að hefna
sín á valdhöfunum, með því að ráðast á kristniboðana,
enda var þetta gert. Ningsiang kristniboðsstöð var
var hrennd til kaldra kola á einni nóttu, ásamt mörgum
öðrum kristniboðsstöðvum. En Reichelt og konu lians
tókst að forða sér með naumindum, með því að ldæðast
kínverskum verkamannabúningi. Urðu þau að leyna
sér alllengi, með litla son sinn Gerhard, sem þá var á
4. ári. Hefi ég sjálfur lesið þessa frásögn í dagbókinni,
sem Reichelt tókst að hjarga. En annars var ekkert
skilið eftir, er hann skömmu síðar snéri aftur til Ning-
siang. Konu sína og son sinn sendi hann þá til Noregs,
en tók svo sjálfnr að endurreisa kristniboðsstöðina, eins
fljótt og auðið var. Var honum þá vel tekið af öllum,
hæði af kristnum mönnum og ókristnum.
(Einmitt þetta ár gáfu íslenzkir kristniboðsvinir gjöf
til endurreisnarinnar. Má lesa í „Norsk Misjonstidende“
hréf frá frú Guðrúnu Lárusdóttur, og fylgdi það gjöf-
inni. Lars Dahle, aðalframkvæmdastjóri, hirti einnig
hréf sitt, en i því þakkar hann Guðrúnu og öðrum is-
lenzkum kristniboðsvinum gjöfina].
Næsta starfstímahil var Reichell prófessor í guðfræði
við Lutheran Theological Seminary, er sér um menntun
presta fyrir margar lútherskar synódur í Kína. Urðu
honum allmikil vonhrigði i því að yfirgefa landnáms-
starf sitt á stöðinni, en brátt fagnaði liann mjög hinum
nýju möguleikum, sem hann átti kost á í hinu nýja
starfi sínu. (Meðan liinn sami skóli var í útlegð í Chung-