Kirkjuritið - 01.01.1947, Qupperneq 93

Kirkjuritið.
Hálfrar aldar afmæli Prestafélags Dana
Til afmælishótíðarinnar var boðið fulltrúum frá Prestafélög-
um hinna Norðurlandanna, og mætti einn frá hverju félagi,
og komu tveir frá Finnlandi, en þar eru félögin tvö.
Hátíðin hófst með borðhaldi kl. 7 að kvöldi þess 14. okt. í
hátíðasal K. F. U. K. í Kannikestræde. Fyrir enda salsins var
smekkleg fánaskreyting. Voru tveir danskir fánar í miðið, síð-
an tveir íslenzkir, einn til hvorrar liandar og þá sænskir, norsk-
ir og finnskir fánar. Borð voru og fánum skreytt og þjóðfán-
ar fulltrúanna við sæti þeirra. í forsæti var dr. Scharling, bisk-
UP i Ribum, og setti hann liófið og bauð erlenda og innlenda
gesti velkomna, en aðstoðarformaður félagsins, pastor Paul Ned-
ergaard stýrði síðan. Tvö skrautrituð ávörp bárust félaginu, ann-
að frá íslandi og hitt frá Finnlandi, en liinn fulltrúi Finna,
Sviinn og Norðmaðurinn ávörpuðu munnlega. Eftir livert ávarp
þakkaði biskup Scharling. Þá töluðu fjórir biskupar, kirkju-
málaráðherra og nokkrir danskir prestar. Borðhaldið var ó-
þvingað, ræðurnar stuttar og skemmtilegar, og var ég hrifinn
af, hve öllum virtist lagið að beita léttri kímni og liafa sem ívaf
alvarlegrar hugvekju og þakkarorða. Ég held, að engin þjóð kunni
bá list betur en Danir. Um miðnætti var hófinu slitið með bæn
og sálmasöng. Og þegar ég minnist á sönginn vil ég geta þess,
að undir borðum var mikið sungið bæði gaman og alvara og
þjóðsöngur fulltrúanna eftir ávarp hvers og eins. Höfðu verið
Prentuð hátíðaljóð í tilefni afmælisins og margt af þeim samið
lyrir þetta tækifæri.
Landi okkar og þjóð var ekki síður sýnd viðeigandi virðing
°u hinum frændþjóðunum og hlutur hennar, sem sjálfstæðrar
þjóðar á engan hátt rýrður, nema síður sé. Og minnist ég á-
vallt síðar liinnar hjartanlegu hlýju, sem jafnan kom fram í
''æðuin biskups Scliarlings og pastors Nedergaard. Án nokkurs
lagurgala og á látlausan hátt töluðu þeir til min sem fulltrúa
þjóðar minnar, svo að enginn gat efast um vináttu þeirra, virð-
mgu og skilning á málum hennar og afstöðu, sem mér hafði
ekki getað til hugar komið, að kæmi svo fallega fram meðal
Lana, áður en ég fór að lieiman. Ég minnist sérstaklega siðasta
samverukvöldsins. Það voru frjálsar umræður yfir kaffihorð-
1,111 ■ Af erlendum fulltrúunum var aðeins ég og annar Finninn
Piættur. Undir lokin töluðum við hvor á eftir öðrum. Flutti ég
þar þakkir fyrir hið vinsamlega boð þeirra, og lýsti yfir, fyrir