Kirkjuritið - 01.01.1947, Qupperneq 71

Kirkjuritið. Hvildardagur
Drottinsdagur.
65
tunum verða hinar miklu framfarir. Þá er ekki sparað til að
skapa hugvitsmönnunum vinnuskilyrði. Þetta kemur mér til að
"dnnast forns og úrelts hugtaks, sem má ekki lengur minnast á,
frekar en hvíldardaginn, sem sé erfðasyndina. Ætli hún sé ekki
raunverulegri en vér viljum vera láta. Ég veit, að þér hljótið
a® fallast á það, að maðurinn er ekki að öllu leyti góður. Og nú
dögum er varla tóm til að íhuga þetta og leiða hið góða fram
1 dagsbirtuna, því að oss skortir hvíldardag.
Þ*r minnist einnig, að hinir fornu íslenzku galdramenn tóku
stundum kölska í sína þjónustu eða einhverja ára hans. Einn
yfirburður þeirra var, hve fljótir þeir voru að vinna verk sín
sem vinnumenn. Manni þykir það jafnan kostur að hafa röska
'mnumenn, enda er eftir þeim sótzt. En forfeður vorir voru
*kki svo bundnir klöfum af hraðanum, að þeir hefðu engan tíma
tU gera sér grein fyrir mismun góðs og ills. Alþýðan bjó til
sagnir af galdramönnunum og röskum vinnumönnum þeirra,
Pukunum og drýsildjöflunum. Og um leið lét hún skína í þá lífs-
skoðun sína, að hinn mikli flýtir, hinn mikli hraði, væri af vond-
Uni uppruna, eitt einkenni hins djöfullega.
^er getum einnig seilzt til hinna fornu Rómverja. Þeir áttu
sPakmæli er hljóðar svo: Festina lente, flýttu þér hægt. í því
*ru mikil sannindi fólgin. Ég geri ráð fyrir, að spakmæli þetta
a** orðið til af því, að Rómverjar voru miklir stjórnvitringar
°f? skipulagsmenn, svo að af ber. Reynsla þeirra í stjórnmálum og
’Pulagningu hefir kennt þeim þetta. Enda má í þessu sambandi
•u^nnast hins sunnlenzka bifreiðahölds, er segir við undirmenn
s'na: „Vertu fljótur, en farðu hægt“. Sú setning þykir fyndin, en
kennj fe]sj gvo j^jjfjj reynsja 0g sannindi, að hún er spakmæli.
, " hefi í dag talað um efni, sem er einkenni nútímans, sem
*e, ilraðann, flýtinn. Yður finnst, ef iil vill, að ég hafi gjört
1 1 úr honum. Það er ekki svo. Ég vil aðeins benda á það, að'
Seni stendur stjórnar hraðinn mönnunum. Þeir hafa misst tökin
a konum. Hann er orðinn þeirra drottinn. En Guð sjálfur er nú
1 dag fjarlægur Guð, sem mennirnir greina óskýrt í fjarska.
er> hinir ungu, hafið möguleika til þess að> venjast hraðanum
sfjórna honum. Til þess þarf næman skilning og stórt átak.
” ^a® er fferlegt. Eitt ráðið er að fara út í náttúruna. Hún getur
a til yðar sterkara og réttara en nokkur prédikun. Þar getið
)er fundið Drottin yðar, því hjarta yðar er ekki enn orðið' sljótt
f Ste)nrunnið, ekki ennþá. Og það er víst, að þér þráið> að finna
e)tthvað, sem er fast og óbreytanlegt í tilverunni. Og hvað er
>a annað en hinn óumbreytanlegi Guð frá upphafi til eilífðar.
ann, sem er sjálfur upphafið.
1'-lrkjuritiS r.