Kirkjuritið - 01.01.1947, Blaðsíða 72

66
Magnús Már Lárusson:
Jan.-Marz.
Það er gleðilegt að sjá, hversu fólkið i bæjunum þráir að koma
út í náttúruna og notfærir sér hvert tækifæri til þess. En sú hreyf-
ing er ekki ýkja gömul. Hún hefir skapazt af þrá mannshjartans
að leita hvíldar, að kasta af sér hlekkjum hraðans. Hvíldardag-
urinn birtist í breyttri mynd. Guðstrúin er persónulegri orðin á
suman hátt en hún var. Mennirnir leggja meiri rækt við að lifa
heilbrigðu lífi, að svo miklu leyti sem þeim gefur tóm til þess.
En það hefir orðið á kostnað trúarlífs samfélagsins, og er það
skaði. Því samfélagið, heildin, er sterkara en einstaklingurinn,
getur komið meiru til leiðar. En ef allir væru gegnsýrðir af trú-
aranda, þá væri heimurinn ofurlítið öðruvísi en hann er.........
Þér hinir ungu eruð á leið út í kjarnorkuöldina. Undir yður
er koinið, hvort lífsstefna eða helstefna eigi að ráða. Skapið
yður hvíldardag, er þér getið leitað Guðs og vitjað hans. Þá verð-
ið þér eigi þrælar hraðans, heldur meistarar hans. Á hraðanum
verðið þér að ná tökum. Annars verður h'f yðar kvöl.
Á fögrum haustdegi hverfur hraði og tími. Hann er sannkall-
aður hvíldardagur. í blikandi haustskrúða náttúrunnar finnum
vér bendingu frá þeim er sagði: „Komið til mín, allir þér, sem
erfiðið og þunga eruð hlaðnir, og ég mun veita yður hvíld“.
Magnús Már Lárusson.
Vinsamleg tilmæli um merkilegt mál.
Ég liefi ókveðið að fá færan mann til að rita rækilega ævi-
sögu liins merkilega manns og braulryðjanda séra Odds 'V.
Gislasonar í Grindavík. Því mælist ég til þess við alla þá, sem
geta gefið gagnlegar uplýsingar — smáar eða stórar — um
þennan gagnmerka mann, að láta mér þær sem fyrst í té. Getur
þar verið um að ræða bréf fá honum eða til lians, handrit að
ræðum lians eða ritgerðum, eða prentað mál eftir hann eða
um hann. Einnig sögur af honum eða sagnir um hann, sjóferðir
hans eða ferðalög utanlands og innan. Mér væri kærast að fó
þetta að láni, — eða a. m. k. lofa mér að vita af því og líta á
það. — Því ég vildi lielzt, að það, sem um séra Odd yrði skrif-
að, gæti orðið sem sönnust mynd af lífi hans og merkilega starfi.
Ól. B. Björnsson.
Akranesi, 6. október 1946.