Kirkjuritið - 01.04.1953, Síða 8

74
KIRKJURITIÐ
inni um pínu Jesú og krossdauða hans. Hugvekjur um þetta
efni voru lesnar á hverju kvöldi. Passíusálmarnir, þessi
sígilda tjáning lotningarfyllstu Kristselsku og Kriststil-
beiðslu, voru lesnir og sungnir daglega. Reynt var að kom-
ast hjá glaumi og gleði þetta tímabil og almennar skemmt-
anir var ekki um að ræða. Slíkt þótti bera vott um of
lítinn skilning, of litla hluttekningu og of lítið þakklæti
til hans, sem leið og dó fyrir okkur mennina. Það er óút-
reiknanlegt, hvað þetta hafði mikil áhrif á allan almenning
í trúarlegu tilliti og þá ekki sízt á börnin, sem voru að alast
upp. Myndin af Jesú á píslarbrautinni og á krossinum varð
með þessu móti greypt þannig í huga þeim, að hún máðist
ekki svo auðveldlega út. Oftar en nokkur veit reyndist líka
þessi mynd ómetanlegur aflgjafi á misjafnlega greiðri ævi-
leið mannanna.
Nú er öldin orðin önnur á þessu sviði eins og víðar. Nú
eru föstulestrarnir víðast úr sögunni. Nú eru Passíusálm-
arnir lítt lesnir og um hönd hafðir. Hversu margir skyldu
vera nú, sem kunna meiri part þeirra eða þá alla utan að
eins og var ekki svo fátítt áður fyrr? Og nú hliðra rnenn
sér ekki verulega hjá því að hafa skemmtanir og annan
gleðskap á föstunni. Jafnvel dymbilvikan eða kyrravikan
er notuð nærri eins og aðrir tímar í þessu skyni. Það er
vonandi, að þessi ásælni skemmtanalífsins og glaumsins
gangi aldrei svo langt, að hún leggi líka undir sig sjálfan
föstudaginn langa. En það, að stefnt hefir verið í þessa átt
á undanförnum tímum, sýnir ótvírætt, að myndin af Jesú
á krossinum er farin að mást í hugum fólksins. Það sér
hann ekki eins greinilega fyrir sér og liðnar kynslóðii’
gerðu, og af því stafar það hugsunarleysi og smekkleysn
sem stundum á sér stað í þessum efnum. Við þurfum að
skíra þessa mynd og geyma hana betur. Við þurfum að
koma nær krossinum.
Lengst af hefir krossdauði Jesú verið skoðaður sem höf-
uðþátturinn í hjálpræðisstarfsemi hans mönnunum
handa. Hann var tvímælalaust eitt veigamesta atriðið 1