Kirkjuritið - 01.04.1953, Qupperneq 29

ALD ARMINNIN G
95
og gengis. Frú Þóra vel menntuð og hugljúf hverjum
manni og bústjórn séra Guðmundar við brugðið. Var frú
Þóru það mikill styrkur, meðan hún var öllum ókunn í
þessu byggðarlagi, að henni fylgdi að Reykholti fóstur-
systir hennar, Halla Pálsdóttir frá Kumbla í Oddahverfi,
ásamt annarri ungri stúlku úr Oddahverfi, Hallberu Jóns-
dóttur. Urðu þær báðar til eftirbreytni í háttprýði fyrir
þau önnur hjú, er þar komu til viðbótar.
Á þessum árum hafði séra Guðmundur í mörg horn að
líta. Búfénu fjölgaði óðfluga með aðstoð góðra hjúa. Fén-
aðarhúsin voru fá og hrörleg, bærinn gamall og gisinn, en
kirkjan á fallandi fæti. Allt þurfti viðreisnar og þoldi litla
bið. Skipti því miklu máli að fá þá menn til húsagerðar,
sem bæði væru smiðir og driffjöður í því, að unnið væri
bseði mikið og vel.
Hér verð ég að geta tveggja þeirra manna, sem reyndust
séra Guðmundi bezt í því að endurreisa hin hrörlegu hús
°g auka við nýjum húsum eftir því, sem þörfin krafði. Þá
var Erlendur Gunnarsson efnalítill frumbýlingur á Sturlu-
reykjum, er síðar varð þar stórbóndi og þjóðkunnur fyrir
hagleik sinn og hugvit í sambandi við notkun hveragufu.
Allir sveitungar Erlendar vissu þá, að hann var bæði hag-
Ur og víkingur til verka. Þennan mikla afkastamann fékk
síra Guðmundur til þess að byggja ný beitarhús frá grunni
1 svo kölluðu Norðurlandi, en þar voru þá bæði slægna-
°g beitilönd frá Reykholti, sem legið höfðu ónotuð svo
tugum ára skipti. Með þessu framtaki jukust möguleikar
dl þess að hafa helmingi stærra sauðfjárbú í Reykholti
en ella. Blómgaðist líka fjáreignin fljótt og veitti góðan
ufrakstur. Þessu til viðbótar hafði séra Guðmundur fimm-
hu sauði, um nokkra vetur, á Hrísum í Flókadal og lagði
beim til hús og hey, en Plrísabóndinn hirti sauðina bæði
1 húsi og haga. Ég get þessa hér því til sönnunar, að séra
Guðmundur var fyrirmyndar bóndi, um leið og hann var
fyrirmyndar prestur.
Nú var það kirkjan, sem þoldi litla bið. Ekki varð séra