Kirkjuritið - 01.04.1953, Blaðsíða 33

ALDARMINNIN G
99
þetta fólk bundið ævilanga tryggð. Ennfremur byggði séra
Guðmundur sauðamanni sínum, Sigurði Jónssyni frá Fossa-
koti, Grímsstaði hálfa. Þessar ráðstafanir séra Guðmundar
minna á landnámsmennina fornu, sem gáfu virktavinum
bújarðir í landnámi sínu.
Þótt ráðstafanir séra Guðmundar viðvíkjandi bólfestu
hjúa sinna yrði þeim happasælar, munu þó heilræði hans
°g fræðsla hafa orðið þeim ógleymanlegri, einkum þeim,
sem komu til hans ungir eða áður lítt þroskaðir. Nefni ég
sérstaklega til þess Björn Gíslason frá Augastöðum og Jó-
hannes Sveinsson frá Kletti, en minningarnar um Reyk-
holtsheimilið geymdu þeir sem helgidóm í hjarta sínu.
Jóhannes býr vestur á Kyrrahafsströnd. Mun hann sá
eini, sem er á lífi af öllum þeim hjúum, sem voru hjá séra
Guðmundi. Ekki hefur tímalengd eða fjarlægð getað látið
hann gleyma Reykholti eða neinu því, sem þar hló við
huga hans í æsku, þótt nú sé hann á áttræðisaldri. Um
það eru bréf hans gott vitni.
Þá varð gestum, á þessum árum, ekki sízt minnileg
homan að Reykholti. Kunni séra Guðmundur manna bezt
að velja umtalsefni, eftir því sem hann vissi, að hverjum
6inum féll bezt í geð, að því undanskildu, að lastmæli og
klúryrði lét hann sér aldrei um munn fara. En vel kveðnar
vísur og snilliyrði í ýmsum myndum hafði hann jafnan
a hraðbergi.
Svo var og um vinabréf hans, að þar birtist skýrast
ritlist hans og ást á því, sem bezt hefir verið ort á íslenzku
máli. Sjálfur var hann skáld gott, þótt hann vildi ekki
bera ljóð sín á borð fyrir fjöldann. Enginn vafi er samt á
hví, að mikill fengur þætti nú, að meira væri til bæði í
ijóðum og lausu máli að slíku fágæti.
Lengi var það svo, að hamingja séra Guðmundar í Reyk-
h°lti óx þar með hverju ári. Börnin voru orðin fimm að
telu, ljúf og brosmild og elskuð af öllum. En mótlætið
bai’ði að dyrum fyrr en líkur stóðu til. Frú Þóra lézt áður
eri börn þeirra hjóna voru öll komin af barnsaldri. Og