Kirkjuritið - 01.04.1953, Qupperneq 40

106
KIRKJURITIÐ
En mannkynssagan kann að greina marga, sem fyrst urðu
„dúxar“, þegar kom út í lífið. Einn af þeim var séra
Böðvar.
Embættisár Böðvars Bjarnasonar urðu mörg, starfsdag-
urinn langur. Honum var veittur hinn sögufrægi staður,
Hrafnseyri, 27. ágúst 1901, frá fardögum það ár, og vígður
13. apríl árið eftir. Þessu brauði, þar sem andi Jóns Sig-
urðssonar sveif yfir vötnunum, þjónaði hann síðan í fjöru-
tíu ár, eða til fardaga 1941. Hann var settur prófastur í
Vestur-Isafjarðarprófastsdæmi um skeið á árinu 1929, en
skipaður prófastur þar frá 27. maí 1938. Séra Böðvar var
hinn vígði þáttur í prestahópi Arnarfjarðar, meðan hann
sat Hrafnseyri. Aðrir prestar komu og fóru, eins og gerist
og gengur, og varð hann tvívegis að bæta við sig Bíldu-
dalsprestakalli (1929 og 1939). Þjónaði hann þá öllum
Arnarfirði frá Sléttanesi að Kóp.
Atorka Bjarna á Reykhólum var séra Böðvari í blóð
borin. Að vísu varð ekki Hrafnseyrarbúið mælt með sömu
alin og föðurgarðurinn á Reykhólum, en var þó með stærsta
móti, eftir því sem gerðist í Arnarfirði þá. En það, sem
setti svip á staðinn, var nýtni og snyrtimennska. Það leikur
enginn efi á því, að séra Böðvar var búhöldur frábær, þótt
hann gengi ekki til erfiðisvinnu með fólki sínu, þegar ég
þekkti til, en til þess lágu aðrar orsakir. Það var varla það
tránaðarstarf í hreppnum, sem hann komst hjá að taka
að sér, fyrr eða síðar, en auk þess var hann sýslunefndar-
maður í Vestur-lsafjarðarsýslu, póstafgreiðslumaður, síma-
stjóri og kaupfélagsstjóri, svo að eitthvað sé talið, en a
sviði kaupfélagsmálanna var hann brautryðjandi í byggð'
arlagi sínu og kom á beinum vöruskiptum við útlönd. Þegai
þess er gætt, hve sveitin var lítil og fátæk og aldarandinn
lítt mótaður til samvinnu, gefur þetta nokkra hugmyn^
um persónugervi séra Böðvars og stórhug.
Þó að ég sem leikmaður kunni vart að þykja dómbm1
á því sviði, þá tel ég óhikað, að séra Böðvar hafi verið
afburða kennimaður. Hann lagði mikla vinnu í ræðm