Kirkjuritið - 01.04.1953, Blaðsíða 42

108
KIRKJURITIÐ
séra Böðvari og hafði ég aldrei áður komið í skóla eða
notið tilsagnar kennara. Þetta var veturna 1916—17 og
1917—18. Námið hófst í nóvember og lauk í marz. Kennt
var í tveimur ,,bekkjum“, og allir nemendur voru látnir
ganga undir próf tvisvar á vetri. Var það miðsvetrarpróf
og vorpróf að fyrirmynd latínuskólans forna. Námsgrein-
amar voru þessar: Islenzka, danska, enska, mannkyns-
saga, landafræði, náttúrufræði (dýrafræði, jurtafræði og
steinafræði) og stærðfræði. Eigi var nemendum skylt að
hafa allar þessar námsgreinar undir, heldur gátu þeir notið
kennslu í þeim, er þeir völdu, eftir því, sem á stóð. Margir
piltanna voru að búa sig undir framhaldsnám, einkum í
Sjómannaskólanum, Kennaraskólanum eða Menntaskólan-
um, en margir voru þeir líka, sem ekki ætluðu sér annað
en að njóta kennslunnar á Hrafnseyri. Margir fóru svo að
segja beint frá séra Böðvari og tóku gagnfræðapróf, og
ekki veit ég betur en að þeim farnaðist öllum vel, sumum
ágætlega.
Eftir að ég dvaldist á Hrafnseyri, sótti ég nám til margra
kennara. Sumir þeirra voru ágætir, ógleymanlegir menn,
en fáir tóku séra Böðvari fram. Ég staðhæfi, að hann var
afburða kennari. Hér verður einnig að líta á það, hve
mörg og sundurleit fög hann fékkst við að kenna. Hefir
hann hlotið að leggja á sig mikla vinnu til undirbúnings
kennslunni. Að sjálfsögðu hefir kennslu á framburði a
útlendum tungum verið nokkuð ábótavant, enda lærist
ekki framburður til hlítar nema með langri dvöl í landi
tungunnar. Sömuleiðis voru erfiðleikar á að kenna náttúru-
fræði, þar sem skorti öll tæki og söfn. Þó varð hvorugt
þetta nemendum séra Böðvars að fótakefli, þegar á reyndi-
Séra Böðvar var ágætur stærðfræðingur að eðlisfari og
gekk upp í stærðfræðikennslunni með lífi og sál. Sérstök
unun var þó að sitja hjá honum íslenzkutímana, enda vai
hann snillingur í fornu máli, einkum vísnaskýringum.
Séra Böðvar hafði til brunns að bera marga beztu kosti
kennara og æskulýðsleiðtoga. Hann var fyrst og fremst