Kirkjuritið - 01.10.1954, Síða 24

382
KIRKJURITIÐ
c) að vinna að aukinni menntun presta og lækna í sálarfræði,
sálsýkisfræði, geðvernd og kristilegri sálgæzlu“.
Aðalatriðið er þetta: „að hagnýta faglega þekkingu og reynslu,
sem prestar og læknar hafa öðlazt meö samstarfi til gagns því
fólki, sem þeim er ætlað að hjálpa“.
Á síðustu árum, einkum þó í síðustu heimsstyrjöld, og á árun-
um eftir hana, hafa vísindin tekið stórkostlegum framförum í
öllum greinum. Ekki einungis á sviði atomvísinda og tækni,
heldur einnig á sviði læknisfræðinnar og sálarfræðinnar. Á þeim
sviðum vísindanna hafa með hverju nýju ári gjörzt stórstígar
framfarir. Svo stórstígar eru þær, að það má kalla, að á þeim
sviðum hafi bylting átt sér stað.
Ein stærsta byltingin á sviði læknisfræðinnar var gerð, þegar
það varð fullljóst, að margir sjiikdómar stafa af andlegri eða
sálrœnni orsök.
Langt fram á þessa öld byggði læknisfræðin alveg á efnis-
legum (materíaliskum) og líkamlegum grundvelli. Því var
haldið fram í nafni vísindanna, að allir sjúkdómar ættu líkam-
lega orsök. Því var trúað, að allir geðsjúkdómar væru í innsta
eðli sínu likamlegir, sjúkdómsorsökin væri í heilanum eða
taugakerfinu. Meðan svo var ástatt, að flestir læknar höfðu
alveg efnislega lífsskoðun, og öll þeirra kennsla og lærdómur
miðaðist við þá lífsskoðun, var vart hugsanlegt samstarf með
læknum og prestum. Kristin kirkja hefir allt frá stofnun sinni
hinn fyrsta hvítasunnudag haldið fast fram andlegri lífsskoðun.
Hornsteinn kirkjunnar er andlegur, og á andlegum grundvelli
hafa því prestar kirkjunnar reist lífsskoðun og lífsstefnu sína.
Kirkjan og prestar hennar hafa haldið því fast fram, og það
eins á tímum efnishyggju og skynsemistrúar, að maðurinn
væri meira en líkami, að hann væri sál og andi. Maðurinn,
þ. e. mannlegur líkami, væri gæddur sál, sem sköpuð er í Guðs
mynd. Og meira að segja, þessi sál væri ódauðleg.
Þessar tvær lífsskoðanir, hin efnislega og hin andlega, hafa
sífellt rekizt alveg hvor á aðra sem algjörar andstæður. Þær
hafa ekkert átt sameiginlegt.
En svo sannast það samkvæmt vísindalegum leiðum, með
aðferðum raunvísinda nútímans, að ekki einungis geðsjúkdóm-
ar, heldur margir líkamlegir sjúkdómar eiga oft og tíðurn
andlega orsök, t. d. magasár, lifrarveiki og sumir húðsjúkdómar.