Kirkjuritið - 01.10.1954, Síða 42

Fyiii þá alla,
eftir William W. How (1838—1896).
Fyrir þá alla, er fá nú hvíld hjá þér,
en forðum trúarstyrkir börðust hér,
þér vegsemd, Jesú, þökk og heiður ber.
Hallelúja, hallelúja.
Þú varst þeim sjálfur varnarskjólið traust,
á voðans stund þeir heyrðu þína raust,
og geisli frá þér gegnum sortann brauzt.
Hallelúja, hallelúja.
Ó, mættum vér gegn heimi hefja stríð,
sem helgir vottar þínir fyrr og síð,
og öðlast krónu lífs, er lýkur hríð.
Hallelúja, hallelúja.
Ó, helga sveit, — þér háu dýrðarmenn,
þér hljótið hvíld, — vér berjast þurfum enn,
í Guði eitt vér erum þó í senn.
Hallelúja, hallelúja.
Þótt hugdirfð bregðist, hjartans kólni glóð,
ó, heyr! í fjarska óma sigurljóð,
sem hjörtun styrkja, hressa dapran móð.
Hallelúja, hallelúja.
í vestri kveldsins bjarmi boðar frið,
og brátt fær hvíld hið þreytta, trúa lið,
og Paradísar heilagt opnast hlið.
Hallelúja, hallelúja.
En sjá, — þó aftur dýrri dagur skín,
er Drottinn kallar trúu börnin sín
til lífs í sælu, sem ei framar dvín.
Hallelúja, hallelúja.