Kirkjuritið - 01.10.1954, Side 25

SAMSTARF PRESTA OG LÆKNA
383
Ég minnist þess, er ég heyrði þess fyrst getið, að sjúkdómar
kæmu oft af andlegri orsök.
Skömmu fyrir 1930 var hér á landi um tíma austurrísk greifa-
frú, sem starfað hafði sem kristniboði meðal Múhameðstrúar-
^anna í Sýrlandi. Eftir að hún missti mann sinn, varð hún afar-
Veik af magasári og innvortis bólgum. Hún varð einnig fyrir
Þungurn sorgum og miklum raunum öðrum á stuttum tíma.
Þegar hún var orðin mjög veik, var hún lögð á sjúkrahús og
Þar lá hún lengi. Henni var vart hugað líf. Sjálf bað hún alltaf
Guð um það, að hún fengi að deyja. Þegar hún hafði legið
svona lengi, og læknarnir gátu ekkert fyrir hana gert, kom yfir-
læknir sjúkrahússins til hennar og sagði við hana, að hún hlyti
að sjá það, að það væri ekki vilji Guðs, að hún fengi að deyja
strax. Hættu að biðja Guð um að þú fáir að deyja. Bið hann
að gefa'þér fulla heilsu. Bein allri sálarorku þinni að því að fá
heilsu og krafta á ný, í stað þess að beina henni að því að gera
þig veikari og veikari. Sannaðu til, Guð vill að þú lifir lengi
ennþá. Bið Guð um heilsu og krafta, og ég skal biðja með
þér.
Hún fór að ráðum læknisins og eftir tæpan mánuð var hún
komin á fætur. Röntgenmyndir sýndu, að magasárið var að
tnestu gróið og bólgur horfnar. — Þannig sagði þessi kona
séra Guðmundi sál. Einarssyni, fyrr prófasti að Mosfelli í Gríms-
nesi, sögu sína, en hann sagði aftur mér. Hún sagði einnig við
hann: „Það er alveg víst, að með andlegri orku sinni er hægt
að hafa áhrif á líkamslíðan sína, að ég ekki tali um bænar-
orkuna“.
Á þeim tíma, sem þessi kona hélt þessu fram, vildu fáir læknar
viðurkenna þetta, en margir nútímalæknar viðurkenna það.
Hinn þekkti rithöfundur og læknir, Poul Tournier í Sviss,
segir í bók sinni „Sygdom og Livsproblem“ frá mörgum dæmum
þess, að andlegt ásigkomulag mannsins verki á líkamsstarfið,
hæði á kirtla og taugastarfsemi líkamans. Hann nefnir líka
dæmi þess, að sjúkdómar, sem sóttkveikjur valda, verði verri
°g betri eftir því, hvernig sálarlíðanin er. Hann segir frá mörg-
um dæmum um berklasjúklinga, sem urðu heilbrigðir, þegar
þeir höfðu opnað sál sína fyrir öðrum mönnum, er þeir höfðu
skriftað; þegar þeir höfðu sagt skriftaföður (hvort heldur
skriftafaðirinn var prestur eða læknir), og Guði sjálfum frá